شعارها و خواسته های
مردم واقع بینانه است و واقع بینانه هم باید باقی بماند. در
ادامه این واقع بینی است که اتحاد بین وسیع ترین طیف جامعه
باقی می ماند و حتی گسترش پیدا می کند.
بنظر من، حتی غیرقابل
انعطاف پذیرترین مذهبیون جامعه هم بتدریج درک می کنند که آنان
اوباش نیستند و نمی خواهند مردم آنان را همسان اوباش خیابانی
بدانند. حکومت کنونی با همه تلاشی که صدا و سیما می کند تا
حکومت اوباش را عین جمهوری اسلامی معرفی کند، نه جمهوری است و
نه اسلامی. این حکومت اوباش است با چفیه عربی و پیشانی بند
"یاابوافضل". آنان که شجاعانه در خیابان های ظاهر می شوند و
خواستار برکناری" حکومت اوباش" به سرکردگی احمدی نژاد می شوند
باید خود را آماده یک مبارزه طولانی و با حوصله کنند. مهم
اینست که در صحنه باشند. نه تنها بر آگاهی خودشان و مردم از
حکومت بیافزایند، بلکه فن حفظ جان و سلامت خویش را هم یاد
بگیرند. برخی آموزش هائی که دراین زمینه روی شبکه اینترنت
منتشر می شود جالب است، اما کافی نیست. هنوز مقداری تخیلی است
اما همین که چنین تلاشی جریان دارد به معنای آنست که در آینده
ازتخیلات فاصله گرفته و به واقعیات نزدیک خواهد شد. از جمله
آموزش دفاع شخصی درمقابل هجوم نیروی سرکوبگر و یا نحوه حفاظت
از خود در بازداشتگاه ها و یا نوع حضور و تظاهرات ناگهانی در
خیابان ها و یا طرق مقابله با گاز اشک آور؛ گاز فلفل،
تیرخوردگی، شناسائی دوربین های امنیتی و شکار آنها، جاسازی
تلفن های همراه دوربین دار برای گرفتن عکس و فیلم، همراه داشتن
داروهای کمک فوری به مصدومین و مجروحین، نوع ارتباط با نیروهای
انتظامی و باز کردن باب گفتگو با آنها، انتخاب شعارهائی که این
نیروها را حداقل منفعل کند. کشاندن تظاهرات به نواحی مرکزی و
جنوبی شهرها و یک سلسله مطالب دیگری که این روزها دراینترنت
خوانده ام. درباره زنان حامله و صدمه ای که به آنها در خیابان
و یا بازداشتگاه ها وارد شده و تاثیراتی که ضربات باتوم و یا
درگیری با نیروی انتظامی روی آنها و کودکشان می گذارد، در
آینده مطلبی خواهم نوشت. |