نامه حجت الاسلام شاهمرادی به کروبی
حقه بازی سیما را فاش کردم
اما قرار نبود آن را منتشر کنید

حجت الاسلام سید حسین شاهمرادی که در دیدار با مهدی کروبی اطلاعات وی در باره صحنه سازی سیمای جمهوری اسلامی و ستاد کودتا، با هدف تکذیب دستگیری، تجاوز و قتل ترانه موسوی را تائید کرده بود، روز گذشته نامه گلایه آمیزی خطاب به کروبی نوشت و از وی گله کرد که چرا این اطلاعات را فاش کرده است. شاهمرادی در نامه خود که در روزنامه "جام جم" وابسته به صدا و سیما منتشر شد نوشت که به شرط فاش نشدن این اطلاعات، آن را دراختیار کروبی گذاشته بود. بدنبال انتشار نامه شاهمرادی، که در حقیقت تائیدی بود بر آنچه که کروبی درباره قتل ترانه موسوی و صحنه سازی صدا و سیما مطرح کرده بود، شیخ مهدی کروبی نیز بلافاصله نامه ای نوشته و دلائل افشای این اطلاعات را توضیح داد. او از جام جم خواست تا این پاسخ را نیز منتشر کند که جام جم تاکنون چنین نکرده است! نامه کروبی را نیز در همین شماره پیک نت می خوانید. با انتشار این دو نامه مشخص شد که حجت الاسلام طائب جانشین فرمانده بسیج نقش آفرین بسیاری از جنایات پس از کودتا بوده و صحنه سازی تکذیب قتل فجیع ترانه موسوی نیز زیر سر او بوده است. ترانه موسوی روز اجتماع مردم در مسجد قبا بازداشت شد و چند روز بعد نیمه جان به یکی از بیمارستان های تهران منتقل شد. پزشکان تشخیص دادند که به وی از جلو و عقب بارها تجاوز شده و حتی مقعد او دچار پارگی شده است. ترانه موسوی اندک زمانی پس از انتقال به بیمارستان در گذشت. انتشار خبر قتل ترانه موسوی در پیک نت و وبلاگی بنام چریک آنلاین ابتدا با ناباوری روبرو شد. حتی سردبیر سابق رادیو زمانه "مهدی جامی" در وبلاگ خود انتشار این خبر را زیر علامت سئوال برد و درس خبرنگاری به پیک نت داد(!). آنچه در زیر می آید  جان کلام نامه شاهمرادی  است خطاب به کروبی:

«جناب آقای کروبی! در دیدار با شما، عرض کردم که بنا به مسائل و مصالحی سکوت خواهم کرد. اصرار ورزیدید. خاموش ماندم. قول دادید که تنها برای اطلاع خود کنجکاوید. قول شما و ارادت این کمترین به امام، آن مراد فرزانه‌ای که لباس عالمان بر تنم پوشاند، قفل سکوتم را نزد شما شکست.

با کمال تعجب و تحیر 26 مردادماه بخشی از عرایض من با آب و تاب در صفحه نخست نسخه الکترونیکی روزنامه جنابعالی و به اسم و امضای شما درج شد.

این سوال باقی است که گفته شما، دوا بود یا درد؟ با این کار، کمکی به انقلاب شد یا جریان‌های سیاسی این سو و آن سو، کام خود از آن گرفتند؟»