همه رویدادها، خلاف رویاهای مستبدان حاکم بر ایران است
حاکمیت کودتائی ج. اسلامی
زیر رگبار واقعیات قیام منطقه!

قیام مردم لیبی در دو شهر تریپولی و بنغازی، روز گذشته با دهها کشته در راس اخبار رویدادهای منطقه خاورمیانه قرار داشت و همه خبرگزاری ها آن را خونین ترین قیام طی هفته های اخیر در کشورهای مصر، تونس، بحرین، ایران، یمن ... ارزیابی کردند. نکته ای که این خبرگزاری ها سعی کردند درباره آن سخن نگویند و گزارشی درباره آن منتشر نکنند، اشاره به در هم فروریزی نظامی در لیبی است که نزدیک به 4 دهه ادعای اسلام و انقلاب اسلامی را داشته است! مردمی که از استبداد مذهبی و گرانی و گرسنگی در لیبی ثروتمند و نفت خیز به جان آمده اند؛ روز گذشته مرکز سبز رنگ اسلامی در بنغازی را به آتش کشیدند. ساختمانی که مزین به آیه های قرآن با تفسیر معمر قذافی است. مردم صدها هزار جلد کتاب سبز قذافی را که مانیفست انقلاب اسلامی او بود در خیابان ها به آتش کشیدند تا گازهای اشک آور را خنثی کنند.

این سکوت خبرگزاری ها بی جهت و هدف نیست. آنها می کوشند شمشیر داموکلس "ترس از اسلام" را همچنان بالای سر اروپا و امریکا نگهدارند تا بلکه بتوان قیام گرسنگان و استبداد زدگان در کشورهای اسلامی منطقه را کنترل و در صورت امکان سرکوب و یا منحرف کنند. آنها اگر بگویند که قیام مردم در کشوری مانند لیبی، هیچ رنگی از اسلام ندارد و بجای آن، رنگی غلیظ از استبداد ستیزی و فقر ستیزی دارد، آنوقت عرصه را باخته اند. همانگونه که رهبران جمهوری اسلامی رفتار می کنند و در صدا و سیمای خود بی وقفه از انقلاب اسلامی در منطقه سخن می گویند تا بلکه مردم ایران ندانند که در منطقه علیه استبداد و گرانی و فقر و بیکاری قیام شده است. علیه استبداد مذهبی انقلاب شده است. چنان که در لیبی شده است.

همین سکوت و تحریف را به نوعی دیگر در خلیج فارس شاهدیم. خبرگزاری ها نمی گویند و صدا و سیمای جمهوری اسلامی نیز به روی خود نمی آورد که شیعیان بحرین نه برای بالا بردن پرچم اسلام و رفتن زیر بیرق بی رنگ و روی اسلامی حاکم در جمهوری اسلامی، بلکه علیه حذف یارانه ها قیام کرده اند. شیعیان بحرین علیه استبداد و فقر قیام کرده اند.

همین خبرگزاری ها نمی گویند و جمهوری اسلامی نیز نمی گوید که در لیبی مردم شماری از مامورانی که نقاب بر چهره داشتند و در کنار نیروی انتظامی و نظامی لیبی به مردم شلیک می کردند، مزدورانی بودند حرفه ای که از کشورهای افریقائی قذافی وارد کرده است. گروه های جنایتکاری که در آنگولا از امریکا مزد می گرفتند و می جنگیدند.

جمهوری اسلامی دراین بار مهرسکوت بر لب زده، زیرا از تمرکز افکار عمومی داخل کشور روی سپاه قدس که مرکب از ملیت های لبنانی و افغانی و سودانی و... است و در کودتا و سرکوب مردم نقش داشته اند وحشت دارد.

جمهوری اسلامی و خبرگزاری های غربی در این باره نیز سکوت کرده اند، که در تمام کشورهائی که در آنها مردم دست به قیام زده اند شعاری در حمایت از حزب الله لبنان و یا حماس نیست، چه رسد به حاکمیت کودتائی جمهوری اسلامی.

خبرگزاری ها نگفتند و جمهوری اسلامی نیز به تقلید آنها تاکنون نگفته است که بر خلاف تمام قیام هائی که در کشورهای منطقه جریان دارد و مردم میدانند چه چیز را نمی خواهند، اما نمی دانند چه چیز را بعنوان جایگزین می خواهند، در یمن مردم هم میدانند چه چیز را نمی خواهند و هم میدانند چه چیز را می خواهند. مردم فریاد می زنند "زنده باد جمهوری دمکراتیک". یعنی آن جمهوری که در نیمی از یمن حاکمیت دمکراتیک داشت و پس از فروپاشی اتحاد شوروی، با دخالت امریکا و عربستان سعودی سقوط کرد و شمار زیادی از رهبران و اعضای حزب انقلابی آن قتل عام شدند. مردم آن نظام دمکراتیک را می خواهند برگردانند. آن جمهوری در بخش جنوبی یمن حاکمیت داشت و در همین بخش 4 دانشگاه آن جمهوری برپا کرد و به همین دلیل جمعیت 5 میلیونی یمن جنوبی بالاترین آمار دانشگاهیان و با سوادان را در منطقه دارد.

اینها را خبرگزاری ها نمی گویند و جمهوری اسلامی که سینه ضد استکباری جلو می دهد نیز به تقلید و پیروی از همین خبرگزاری ها، این واقعیات را به مردم ایران نمی گوید.

همچنان که هر دو، درباره نقش سندیکاهای کارگری در مصر و تونس دهان خود را دوخته اند.