علی لاریجانی رئیس مجلس روز سه‌شنبه در دومین همایش ایران و استعمار انگلیس در تالار علامه امینی دانشگاه تهران سخنرانی کرد. سخنرانی او، برخاسته از آن نگاه و اطلاعاتی بود که وی نسبت به نقش انگلیس و امریکا در یکصد سال اخیر ایران داشته اند. البته با چاشنی رویدادهای عراق و افغانستان و اطلاعاتی که وی در دوران ریاست بر شورای عالی امنیت جمهوری اسلامی داشته است. آنچه او در باره نقش انگلیس و امریکا در ایران گفت، بسیار ضعیف تر و پراکنده تر از تحقیقاتی است که درایران انجام و منتشر شده است. بنابراین، حرف ها و تفسیرهای تاریخی او، به نسبت اشاراتش به مسائل سیاسی روز ایران بسیار بی اهمیت تر بود. مگر برای آنها که پای سخنرانی اش نشسته بودند.

لاریجانی درهمین سخنرانی گفت: امام خمینی(ره) مردم سالاری دینی را تعریف كرده و انقلاب اسلامی را برپایه آن ترسیم كرده‌اند. امام خمینی(ره) تجربه مشروطه را به عنوان یك انقلاب نظیف داشت( شاید نحیف گفته و خبرگزاری نظیف شنیده و منتشر کرده و یا غلط تایپ کرده اند) و می‌دانست در ملی شدن صنعت نفت چه مشكلاتی به وجود خواهد آمد. 

لاریجانی، بعد از این تفسیر و تعبیرها، ادعائی را مطرح کرد که دروغی آشکار بود. او گفت:

«متأسفانه برخی دیدگاه‌های نادرست در دوران دوم خرداد مطرح شد و گفتند كه جمهوریت با اسلامیت سازگار نیست كه این حرف‌ها اثری نداشت. »

شاید فلان نویسنده در فلان روزنامه یا مجله چنین جمله ای را در خارج از کشور و یا احتمالا در داخل کشور نوشته و یا طرح کرده باشد؛ اما این ادعا بکلی با دیدگاه هائی که تاکنون بارها و بارها از زبان و قلم امثال محمد خاتمی و اطرافیان وی و همه آنها که اکنون به جرم طرفداری از اصلاحات و مخالفت با کودتای 22 خرداد در زندان اسیرند بیرون آمده و بر کاغذ ثبت است مغایرت دارد. بنابراین علی لاریجانی در مقام تخریب دوران اصلاحات و متهم ساختن آنها که در گوشه زندان اند و امکان پاسخگوئی ندارند، چنین مسئله ای را طرح کرد تا شنوندگانش را ذهن شوئی کند و حتی علیه اصلاحات برآشوبد.

در ادامه همین بخش؛ لاریجانی از کسانی انتقاد کرد که ناسیونالیسم اسلامی و ناسیونالیسم به قول وی "دهاتی" را ترویج می کنند. منظور او امثال رحیم مشائی بود، اما نام او را بر زبان نیآورد.

علی لاریجانی در ادامه آن سخنان نسنجیده و آب نکشیده ای که در مجلس علیه راهپیمائی 25 بهمن ایراد کرده بود؛ باز هم گفت:

«برخی‌ها راهپیمایی 25 بهمن را به راه انداختند كه باید پرسید آیا این راهپیمایی در حمایت از مردم مصر و تونس بود؟ به نظر من این حركت بازی در زمین حریف است. »

نه در مجلس به لاریجانی گفتند و نه در همایشی که در آن سخنرانی کرد کسی از میان جمع بلند شد تا به او بگوید:

حکومت اجازه راهپیمائی را میداد تا ببینید حداقل 4 میلیون تهرانی چگونه با شعار حمایت از مردم تونس و مصر به خیابان می آیند و بدون هیچ شعار انحرافی به خانه خود باز می گردند. حکومت چنین نکرد و با تفنگ و باتوم و گاز اشک آور و موتور سوار (مانند شتر سوارهای مبارک) در خیابان ها و کوچه های منشعب از خیابان انقلاب، از مسیر امام حسین تا میدان آزادی به جان مردمی افتاد که به نوشته دکتر خزعلی نزدیک به یک میلیون نفر بودند. آن راهپیمائی که قطعا ارزش و اعتبار جهانی آن می توانست بمراتب بیشتر از راهپیمائی بی رمق حکومتی در 22 بهمن باشد، به همان شکل سرکوب شد که مبارک در مصر؛ بن علی در تونس؛ قذافی در لیبی و پادشاه بحرین در منامه و علی عبدالله صالح در یمن چنان کردند و سرگرم ادامه آن هستند.

اگر علی لاریجانی با این نگاه، چشم به صندلی ریاست جمهوری دارد، همان صندلی که اکنون دارد را دو دستی بچسبد، چون قطعا رحیم مشائی برای تصاحب صندلی ریاست جمهوری از او پیشی خواهد گرفت!