قیام مردم در خاورمیانه و کشورهای خلیج فارس، سرانجام از یمن و بحرین به عربستان سعودی رسید و این در حالی است، خبرهای نگران کننده ای در باره احتمال دخالت نظامی ناتو و اتحادیه عرب در قیام مردم لیبی می رسد.

این دخالت قرار است با اعلام جلوگیری از پروازهای نظامی ارتش لیبی بر فراز این کشور، امکان بمباران شهرهائی که مردم اختیار آنها را در دست گرفته اند را از قذافی بگیرند.

درداخل لیبی یک شورای رهبری قیام مردم تشکیل شده اما قذافی تاکنون حاضر به مذاکره با این شورا و یافتن راه حلی برای مصالحه داخلی، پیش از دخالت نظامی در امور داخلی لیبی نشده و همچنان به مردمی که علیه رژیم او قیام کرده اند پاسخ نظامی می دهد. نه تنها از طریق زمین و با توپ و تانک، بلکه از طریق هوا و با بمباران شهرها و مردم.

در عربستان سعودی نیز، حرکت های خیابانی مردم معترض به حکومت و سلطنت مطلقه پادشاه این کشور آغاز شد. هیچکس برای اسلامی تر شدن جامعه و زندگی اجتماعی مردم در عربستان به خیابان نمی آید، زیرا باندازه کافی مردم زیر فشار اسلام ارتجاعی در این کشور هستند. بنابراین و برخلاف ادعاها و تبلیغات حکومتی در صدا و سیما و سایت ها و روزنامه های حکومتی، آنها که در عربستان به خیابان آمدند، برای آزادی و مخالفت با حکومت مطلقه بود.

پلیس عربستان سعودی نیز همانگونه با مردم روبرو شد که در یمن و بحرین و عمان و لیبی حکومت ها با مردم معترض روبرو شده اند و الگوی همه آنها مقابله ایست که جمهوری اسلامی با مردم معترض به کودتای انتخاباتی 22 خرداد سال 1388 کرده و می کند.

شیعیان تنها 15 درصد جمعیت عربستان سعودی اند و بنابراین، به خیابان آمدن مردم عربستان را جمهوری اسلامی نمی تواند قیام شیعیان معرفی کند. همچنان که خبرگزاری های جهان تعبیر به خیابان آمدن طرفداران دموكراسی را از به خیابان آمدن و گسترش اعتراضات و تظاهرات در پایتخت عربستان "ریاض" را به کار برده اند.

هرگونه تظاهرات و راهپیمائی غیر حکومتی- مانند جمهوری اسلامی- در عربستان سعودی ممنوع است و خبرگزاری ها از نگرانی دولت های غربی از بالا گرفتن تنش ها در عربستان و شکل گیری یک لیبی شورش زده دوم در قلب نفت در خلیج فارس خبر داده اند.