پایتخت کشور پادشاهی اردن، روز گذشته شاهد بزرگترین تظاهرات و راهپیمائی اعتراضی تاریخ این کشور بود. راهپیمایان که امنیت کامل آنها را پلیس برعهده داشت، با شعارهائی علیه دولت و گرانی و بیکاری در خیابان های پایتخت به حرکت در آمدند و حتی عکس هائی از ملک عبدالله پادشاه اردن را در دست داشتند. در فاصله های مختلف، ارتش و پلیس میان مردم ساندیس و شیرینی پخش می کرد.

این تظاهرات و شعارها، معنائی جز این ندارد که پادشان اردن پیش از آن که فرصت از دست برود، خود پیش افتاده و خواهان تحولات شده است. تحولاتی که در گام نخست، باید چاره ای برای بیکاری و گرانی در کشور پیدا کند. یعنی دو محصول اجرای طرف حذف یارانه ها و قطع کمک های دولتی.

در راهپیمائی روز گذشته پایتخت اردن کوچکترین علامت و نشانه ای از شعارهای مذهبی وجود نداشت.

شاید بتوان راهپیمائی روز گذشته اردن را لبیک به آن سخنرانی وزیرخارجه امریکا "هیلاری کلینتون" در قطر دانست که در آن، در حضور دیپلمات ها و سرمایه داران عرب از جمله گفت:

« رویدادهای تونس را بمنزله یک پیام تلقی کنید. مردم از فساد دستگاه های دولتی و نظام سیاسی متحجر جانشان به لب رسیده است. آنها خواستار اصلاحات اساسی و فضای باز هستند. کسانی که تن به تغییرات ندهند در توفان شن غرق خواهند شد. حل مسائل را تا مدتی می توان به تعوق انداخت ولی نه برای همیشه!» (بیشتر را به نقل از اسپیگل از اینجا بخوانید.)

اکنون در یمن و مراکش نیز جنبشی مشابه جنبش یونس در جریان است و این درحالی است که حادثه بزرگ در کمینه "مصر" است! کشوری که سال آینده در آن انتخابات ریاست جمهوری قرار است برگزار شود و همه گزارش ها حاکیست که حسنی مبارک رئیس جمهور مادام العمر مصر می خواهد پسر خود را جانشین خویش کند. مخالف سر سخت این جایگزینی که یک جنبش مردمی را با شعارهای جنبش سبز بدنبال خود دارد، رئیس سابق سازمان انرژی اتمی جهانی "محمد البرادعی" است. تمام گمانه زنی ها حکایت از نامزدی او برای مقام ریاست جمهوری آینده مصر دارد.

بدین ترتیب، آنچه در تونس روی داد، انفجاری بود در زیر پای همه دولت ها و حاکمیت های فاسد و استبدادی که درعین حال مجری فرامین صندوق بین المللی پول و بانک جهانی را برعهده دارند و حذف یارانه ها، شاه بیت برنامه های اقتصادی آنهاست!