بعد از روزهای مقابله خونین با مردم تونس، که با شعار آزادیخواهی- نان و آب - کار و علیه گرانی به خیابان آمده بودند، رئیس جمهوری که قدرت خود را مادام العمر تصور کرده بود در تلویزیون ظاهر شده و گفت که فریاد مردم را شنیده است و حاضراست در انتخابات بعدی کاندیدا نشود. ضمنا مطبوعات و احزاب را حاضر است آزاد کند و زندانیان را هم مرخص کند، اما برنامه حذف یارانه ها و برابری قیمت ها با دلار باید بعنوان یک طرح اقتصادی در کشور اجرا شود.

48 ساعت پس از این سخنرانی، مردم بار دیگر ریختند به خیابان و فریاد زدند ما "نان" و "آب" و "کار" می خواهیم و مرگ بر گرانی و بیکاری و سرانجام "بن علی باید برود!"

رئیس جمهور مادام العمر "بن علی" که تا هفته های پیش مردم تونس را خس و خاشاک و بز و بزغاله می دانست و میکروب های سیاسی را زندانی کرده بود، سرانجام شب گذشته استعفاء داده و قدرت را به نخست وزیرش منتقل کرد. نخست وزیر نیز وعده های تلویزیونی "بن علی" را برای آزادی احزاب و مطبوعات و حذف فیلترینگ و آزادی زندانیان سیاسی تکرار کرد اما گفت که برنامه اقتصادی دولت که همان هدفمند کردن یارانه ها در تونس باشد باید ادامه یابد.

مردم یکبار دیگر با همان شعار "نان، کار، ارزانی و آزادی" ریختند به خیابان و این بار رئیس جمهور مادام العمر تونس که چند روز پیش خانواده اش را از کشور خارج کرده بود، خود از کشور گریخت و جمع آوری عکس های وی از سطح شهرها توسط ارتش آغاز شد و پسر بزرگ وی نیز به جرم دست داشتن در سرکوب مردم به دام افتاد و بازداشت شد.

جنبش ادامه دارد و بموجب آخرین خبرها، نه تنها در الجزایر جنبشی مشابه علیه بیکاری و گرانی و حذف یارانه ها و همسوئی دولت با بانگ جهانی ادامه دارد، بلکه شب گذشته خبرگزاری ها با احتیاط گزارش دادند که جنبش به "اردن" نیز سرایت کرده و حالا  کمربندی سبز مرکب از تونس، اردن و الجزایر در منطقه تشکیل شده که درانتظار پیوستن مصر به خویش است!

درتمام روزهائی که در الجزایر و تونس جنبش اعتراضی مردم جریان دارد، برخلاف تصورات و تبلیغات حاکمیت کودتائی جمهوری اسلامی، نه کسی تصویر احمدی نژاد و خامنه ای را بلند کرد و نه بانگ الله اکبر و زنده باد حزب الله سر داد.

درس بزرگ جنبش سبز ایران از آنچه که در منطقه می گذرد، پیوند زدن فریاد آزادی با شکم گرسنه مردم و به میدان فراخواندن توده های مردم برای نان و آب و کار و مسکن و آزادی است.

اما درس بزرگی که حاکمیت باید بگیرد: فریاد مردم پیش از تقلب در انتخابات 22 خرداد باید شنیده می شد و علیه رای مردم کودتا نمی شد. به جای سرکوب خونین مردم و به زندان کشیدن و کشتن معترضان و باز کردن توپخانه دروغ از صدا و سیما و منابر نماز جمعه، هنوز فرصت شنیدن پیام مردم و حفظ نظام بود. هنوز هم که چهره هائی از درون نظام مورد اعتماد و وثوق مردم اند، امکان شنیدن صدای مردم و حفظ نظام هست. اما این فرصت های ابدی نیست و از کف می رود. همچنان که در تونس از کف "بن علی" رئیس جمهوری که قدرت خویش را مادام العمر تصور کرده بود رفت!