|
امروز- دوشنبه- رؤسای جمهور و نخست وزیران کشورهای عضو اتحادیه
اروپا و اتحادیه آفریقا، در تریپولی، پایتخت لیبی، برای همایشی
دو روزه گرد هم خواهند آمد، که بنظر می رسد جالب و پر سر و صدا
خواهد شد و چه بسا که این همایش به یک جنجال بیانجامد. از جمله
به این دلیل که عمر البشیر، رئیس جمهور سودان، که تحت پیگرد
بین المللی است و روبرت موگابه، رئیس جمهور زیمبابوه، که او
نیز سخت منفور دولت های اروپائی است، هر دو در این کنفرانس
حضور دارند. افزون بر این موضوعات مندرج در دستور کار غیر رسمی
همایش موضوعاتی هستند که بسیار حساس اند.
وزرای بازرگانی کشورهای افریقائی، در آغاز ماه نوامبر، در یک
بیانیه مشترک از دولت های خود و نیز از اتحادیه افریقا
خواستند که در تریپولی در باره مذاکرات موسوم به "آی. پی.اِی"
صحبت کنند. اتحادیه اروپا، از سال2002، به نمایندگی از سوی
کشورهای عضو این اتحادیه با کشورهای منطقه کاریبیک و منطقه
پاسیفیک و بویژه کشورهای اروپائی، مشغول مذاکره برای انعقاد
قراردادهای باصطلاح همکاری است که حروف اختصاری آن به زبان
انگلیسی " آی.پی.اِی " است. ولی مذاکرات پیش نمی روند چون
کشورهای باصطلاح رشد یابنده خواهان دریافت کمک های بیشتر برای
صنعتی کردن کشورهای خود هستند، در حالی که کشورهای اروپائی در
درجه اول چشم به بازار های آفریقا دوخته اند و بیشتر خواهان
کاهش سدهای گمرکی و ورود و فعالیت آزاد موسسات اروپائی در این
کشورها هستند. با وجود این، اتحادیه اروپا تمایل چندانی به طرح
این موضوعات در همایش و گفتگو در باره آنها نشان نمی دهد و
آنطور که مشاهده می شود ترجیح می دهد در باره این موضوعات با
گروههای کوچک تر وارد مذاکره شود. از سوی دیگر وزرای آفریقائی
از فشاری که اتحادیه اروپا، در مذاکرات مجزا، به کشورهای
افریقائی وارد می آورد، ابراز نگرانی می کنند.
اینک چنین بنظر می رسد که اندک اندک
صبر و حوصله دولت های
افریقائی به سر میآید. وبسایت اتحادیه اروپا می نویسد در طرح
های مختلفی که کشورهای افریقائی مطرح می سازند، لحن آنها
نسبت به اتحادیه اروپا تند تر می شود. از جمله مخالفت شدید
آنها با پیشنهاد اتحادیه اروپاست که از کشورهای افریقائی می
خواهد از دریافت عوارض گمرکی برای 80 درصد از تولیدات اروپائی
چشم پوشی کند. ولی وزرای بازرگانی کشورهای آفریقائی در بیانیه
خود خواستار آن شده اند که همایش " آی. پی.اِی" توسعه صنایع
آفریقا، افزایش تولیدات کشاورزی آن و مبارزه با فقر در این
قاره را بعنوان اهداف اصلی و اساسی "آی. پی.اِی" تعیین کند.
میخائیل فراین، کارشناس امور بازرگانی در سازمان کمک های
عمرانی پرتستان آلمان می گوید: "خواست آفریقائی ها از لحاظ
سیاست عمرانی عاقلانه است، موسسات آفریقائی در رقابت با رقیبان
اروپائی که به مراتب پیش رفته تر هستند، شانسی ندارند، نه
امروز و نه در آینده نزدیک." پیشرفت اقتصادی در افریقا بدون
حمایت کافی از بازارهای آفریقائی ممکن نیست.
افزون بر این، وزرای آفریقائی خواستار آنند که "آی. پی.اِی" به
توسعه مبادلات بازرگانی میان کشورهای آفریقائی نیز کمک کند.
مبادلات متقابل میان کشورهای افریقائی نیز نقشی فعال ندارد.
مبادلات این کشور ها هنوز هم مانند دوران استعمار و پسا
استعمار با کشورهای غیر افریقائی است. خوشبختانه در سالهای
اخیر کشورهای هند و چین و همچنین برزیل از آمریکای لاتین نیز
بر فهرست مشتریان دراز مدت آفریقا افزوده شده اند و این امر
کمک می کند که کشورهای آفریقائی مجبور نباشند خود را دست بسته
تسلیم قدرت های اقتصادی در اروپا و آمریکا کنند. البته باید
گفت که پیشرفت آفریقا نسبت به پیشرفت کشورهای جنوب شرقی آسیا و
آمریکای جنوبی کند است. طبق آمار بانک جهانی، برغم انعقاد قرار
دادهای بازرگانی و گمرکی فقط ده در صد از مبادلات بازرگانی
آفریقا با کشور های آفریقائی است. امروزه بسیاری از دول
افریقائی به این امر به چشم یک مسئله می نگرند. در کنفرانس
رؤسای بانکهای مرکزی کشورهای عضو بازار مشترک کشورهای شرقی و
جنوبی آفریقا ، که 19 کشور افریقائی عضو آن هستند، سیندیسو
نگونیا، دبیر کل این بازار مشترک، در آغاز ماه نوامبر با صراحت
گفت: "با درس گرفتن از بحران مالی جهانی ما باید هرچه زودتر
در باره راهبرد عمرانی خود فکر تازه ای بکنیم : از صادرات به
بازارهای جهانی دوری کنیم و روی به افزایش تقاضا در داخل و در
منطقه خود بیاوریم." به نوشته نشریه اقتصادی فایننشال گازته از
افریقای جنوبی آنچه حائز اهمیت است بهره گرفتن از وضع بازار
جهانی به سود منطقه و در عین حال حفاظت از آن است در برابر
خطرات و راندن آن به حاشیه . |
