دکتر ابراهیم یزدی و جمعی از اعضای نهضت آزادی ایران روز جمعه نهم مهر ماه در منزل مهندس غروی فرزند آیت الله غروی، در اصفهان دستگیر شدند. آنها را بدلیل خروج ازتهران و شرکت در یک مجلس ختم و سپس، خواندن نماز در منزل مهندس غروبی دستگیر کردند. ماموران به بازداشتی ها گفته اند که تا کسی مجوز نماز از "آقا" ( خامنه ای) نداشته باشد، حق نماز جمعه ندارد!

از این جمع، مهندس غروی که از چهره های ملی مذهبی ایران است و شجره روحانی دارد آزاد شد. آیت الله غروی از مراجع دوران خود بود و از روحانیون حاضر در صف مقدم ملی شدن نفت و از یاران روحانی دکتر مصدق.

دکترغروی در مصاحبه ای که با وی انجام شده و سایت ندای سبز منتشر کرده گفت:

آقایان در حالی بازداشت شدند که قصد نماز جمعه را بنا بر سنت دیرینه ای که علامه غروی از پنجاه سال پیش پایه نهاده بود بخوانند. نماز جمعه با یورش لباس شخصی هایی که هیچ مدرک شناسایی ارائه ندادند و تنها خود را ماموران امنیتی معرفی کردند نا تمام ماند و نمازگزارن به بازداشتگاه برده شدند.

- وضعیت فعلی حوزه های علمیه و روحانیان چگونه است ؟

آنچه مسلم است سی سال نظام جمهوری اسلامی نتوانسته است علماء بزرگی همچون آیت الله حاج شیخ عبد الکریم حائری یزدی، آیت الله بروجردی، آیت الله مرعشی، آیت الله گلپایگانی، آیت الله قمی، آیت الله میلانی، آیت الله خمینی، آیت الله منتظری و دانشمندانی همچون آیت الله مطهری، آیت الله طالقانی، مرحوم حسینعلی راشد و مانند اینها را تحویل جامعه بدهد. بنابراین در تاریخ حاکمیت اسلامی حوزه های علمیه روبه تنزل علمی نهاده اند.

حضرت آیت الله غروی، پدرم همیشه می گفتند:

قرآن برای تشکیل حکومت و تأسیس دولت نیامده است. بلکه اصلی ترین هدف ادیان الهی خصوصاً اسلام، دنبال کرده این است که یک روابط انسانی – اخلاقی را بر جوامع بشری یا حداقل ایمان آورندگان حاکم سازد.

همه علما به این اصل معتقدند که هر آنچه را که شرع بر آن حکم نماید مرود تأیید عقل است و هر آنچه را که عقل بر آن حکم نماید شرع هم مؤید آن است. بناءبراین اگر عقلاء و خردورزان و فرزانگان یک جامعه اسلامی قوانینی وضع کنند هم عقلی است و هم شرعی و هم مغایرتی با اصول آزادی های مصرح در حقوق انسانی ندارد.

روشی را که از سوی آیت الله مصباح یزدی جهت اجراء احکام اسلام توصیه شده قطعاً هم مغایر با آموزه های قرآن است و هم به همین سبب نتیجه عکس خواهد داد. دلیل آن واضح است. 30 سال تمام نظام اسلامی بر آمده از یک انقلاب اسلامی با تمام قوی کوشید حداقل برخی از دستورات قرآن را به صورت ظاهری به عرصه عمل بکشاند. مثل حجاب و منع مشروبات الکلی و اعتیاد. اما می بینیم علاوه بر اینکه این موارد توسعه بیش از پیش در جهت خلاف یافته، سقوط اخلاقی را هم در سطح عموم به همراه داشته است. دروغ، نفاق، ریاء، تظاهر، غل و غش، دزدی، سلب بیت المال، اختلاس، رشوه، فحشاء، و امثال اینها چنان توسعه یافته که گمان نبرم در هیچ کشور دیگری حتی غیر مسلمان تا این حد گسترش داشته باشد.