یادداشت سردبیری
اخبار حمله به ایران
زیر بار سانسور آن نرفتیم

اخبار مربوط به انتشار کتاب خاطرات جورج بوش، رئیس جمهور پیشین آمریکا، با نام "لحظه های تصمیم گیری" در سه روز گذشته، در لیست اخبار و گزارش های جهانی بوده است. در ایران نیز این خبر با سانسور و مصادره به مقصود روزنامه های حکومتی و صدا وسیما منتشر شد، بی آنکه روی محوری ترین نکته آن، یعنی طرح حمله به ایران تمرکز چندانی بشود!

بوش در کتاب خاطرات خود در این باره نوشته است: «به پنتاگون (وزارت دفاع آمریکا) دستور دادم،‌ بررسی‌های لازم را درباره ضرورت حمله به ایران انجام دهد. چنین اقدامی می‌توانست، لااقل به صورت موقت، بمب ساعتی را متوقف سازد. البته مشاوران امنیت ملی درباره حمله به ایران با هم اختلاف نظر داشتند. تونی بلر، نخست وزیر پیشین بریتانیا را نیز از طرح خود برای حمله به ایران آگاه کرده بودم. من امکان گفتگو با ایران را منتفی می دانم.»

آنچه که ما را برآن داشت تا این بخش از کتاب بوش را منتشر کنیم، پاسخ به شمار از خوانندگان پیک نت است که در سالهای دوره دوم ریاست جمهوری بوش، پیک نت را زیر فشاری سنگین برای رها کردن اخبار مربوط به تدارک و احتمال حمله نظامی به ایران قرار داده بودند. حتی ما را متهم می کردند که در این زمینه بزرگ نمائی می کنیم و انگار همین امروز و فردا به ایران حمله می شود و...

این منتقدان دو گروه بودند. یک گروه که چندان در حال و هوای اوضاع ایران و جهان نیستند و گوشه چشمی هم به حمله و به تصور خود، رهائی از چنگ جمهوری اسلامی دارند.

گروه دوم کسانی بودند که ناباورانه به این اخبار به چشم جنگ روانی خود رژیم برای استحکام خود و بویژه بازی گروه احمدی نژاد نگاه می کردند و از ما می خواستند که با توجه به این نکته، به اخیار خطر حمله به ایران پوشش ندهیم!

آنچه ما تن به آن ندادیم، خود داری از انتشار اخبار مربوط به چنین حمله ای بود. یعنی خطری که همچنان مطرح است و ما در پیگیری سیاست خبری خود کوتاه نخواهیم آمد.

شاید عده ای انتظار داشتند باشند پیک نت نیز مانند بسیاری سایت ها و مفسران پس از واقعه، در انتظار واقعه و زمان پس از آن بماند؛ اما این روش ما نبوده و نخواهد بود. ما نمی توانیم قبای بعد از عید بپوشیم!

 این که چه عواملی در زمان بوش مانع حمله نظامی به ایران شد و یا چه عواملی اکنون شرایط را برای چنین حمله ای فراهم کرده باشد و یا چنین نکرده، یک بحث تحلیلی است که میتوان هم امروز و هم فردا- پیش و پس از واقعه- به آن پرداخت. اما این بحث تحلیلی نباید اجازه بدهد که ما از اخبار عقب بمانیم. بویژه اخباری که هشدار دهنده اند و با سرنوشت کشور در ارتباط.