همه ادارات گرگان به اجبار کارمندان خود را به استقبال احمدی نژاد بردند. اتاق به اتاق سرکشی می کردند تا مبادا یک نفر جا مانده باشد. لیست حضور و غیاب تهیه کرده بودند. مردم گرگان را اس ام اس باران کرده بودند: سومین سفر رئیس جمهور و هیات دولت، استقبال 9 صبح چهار راه امام زاده عبدالله.

از دو روز پیش مدیر کل همه کارمندان را در سالن جمع کرد و از همه خواست به استقبال بروند. به معاونین خودش توصیه اکید کرد همه کارمندانتان را باید بیاورید. میدانم که بعضی از همین کارمندان دلشان با جنبش سبز است و در جمع های خصوصی حرف های احمدی نژاد را مسخره می کنند.

ساعت 8 و نیم که به زور از اداره بیرون آمدیم یک هیات 70-80 نفره بودیم که همه زیر لب غرغر میکردیم. مغازه دارها متلک می اندختند. بنرهای چند متری سرتاسر خیابانها را پوشانده بود. همه جا پلیس ایستاده بود. استفاده از پل های عابر پیاده ممنوع شده بود. هر اداره ای چند بنر بزرگ در خیرمقدم به رئیس جمهور آویزان کرده بود. وسط راه همراه چند نفر دیگر مسیر را جدا کردم و به طرف خانه برگشتم. راننده تاکسی غرغر می کرد: همه راهها را بسته اند. از صبح نتونستم درست کار کنم. صف بچه مدرسه ای ها که به استقبال برده میشدند توجه مرا جلب کرد . یک عکس گرفتم. از خودم پرسیدم چرا استقبال را در چهار راه امامزاده برنامه ریزی کرده اند! مگر میدان شهرداری چه عیبی داشت؟ فورا جواب را یافتم: فضای کوچک و محدود چهارراه امام زاده جمعیت را چند برابر جلوه میدهد!