شیرین عبادی دبیر کانون مدافعان حقوق بشر ایران و برنده جایزه
صلح نوبل، در نامه ای خطاب به
"احمد شهید" نماینده سازمان ملل در امور حقوق بشر ایران نوشت:
به گزارش رسمی اداره پزشکی قانونی ایران،
روزانه پنج کارگر در ایران بر اثر حوادث ناشی از کار
جان خود را از دست میدهند. علت این امر را میتوان فقدان
امکانات و وسایل ایمنی، نبود برنامههای آموزشی لازم و ساعات
کار طولانی که منجر به پایین آمدن تمرکز کارگران می شود، ذکر
کرد.
نکته حائز اهمیت آن است که با تعطیلی اکثر کارگاه
ها و کارخانجات بخش خصوصی، در حال حاضر بیش از 70 درصد از
کارگران در استخدام کارخانجات و کارگاههای متعلق به دولت
هستند که به این ترتیب جلوگیری از حوادث فوق به آسانی برای
مسئولان حکومتی امکان پذیر است. اما متاسفانه نه تنها اقدامی
در این جهت صورت نمیگیرد بلکه دولت با ایجاد محدودیت برای
فعالیت تشکلهای مستقل کارگری و دستگیری و زندانی کردن فعالان
کارگری، سعی در خاموش کردن صدای اعتراضات کارگران دارد؛ تا
حدی که هم اکنون ده ها تن به همین دلیل در زندان بسر میبرند
که از آن جمله میتوان به آقای رضا شهابی، عضو هیئت مدیره
سندیکای اتوبوسرانی تهران و حومه اشار کرد که به علت اعتراضات
کارگری و فعالیت سندیکایی به شش سال حبس محکوم شد که هم اکنون
در زندان بسر میبرد. او در زندان بیمار و نیازمند درمان است
اما به وی اجازه درمان داده نشده و از تاریخ
۲۵
آذر ماه در
اعتصاب غذا بسر میبرد که این امر سلامت وی را بیش از پیش به
مخاطره خواهد انداخت.
اخیرا نیز طوماری به امضای
۳۰
هزار کارگر در
سراسر ایران رسیده است که طی آن ضمن شرح مشکلات معیشتی
کارگران، به عدم امنیت شغلی، سطح نازل دستمزدها، ایجاد
تغییرات ضد کارگری در قوانین کار و تامین اجتماعی اعتراض شده
است. نمایندگان کارگران با تقدیم این طومار به مجلس شورای
اسلامی، خواهان استیضاح وزیر کار هستند.
بر اساس گزارش های رسمی کارشناسان، درصد بیکاری در ایران
نزدیک به
۳۰
درصد است و طبق نظر نماینده کارگران، حداقل دستمزد
فقط کفاف مخارج
۱۸
روز را می دهد. به عبارت دیگر یک کارگر
باید
۱۲
روز از ماه را گرسنه بماند. در گزارشهای دیگری که
منتشر شده است بیش از
۷۰
درصد از کارگران ایران زیر خط فقر
هستند و این در شرایطی است که ایران کشور ثروتمندی است اما
فساد اداری، سوء مدیریت و هزینههای
نظامی مرگ خاموش کارگران
را تدارک میبیند.
مهمترین گام برای خروج از چنین شرایطی، آزادی
فوری و بدون قید و شرط کارگران زندانی و ایجاد فضای باز برای
فعالیت کنش گران مستقل کارگری و به رسمیت شناختن تشکل های
مستقل کارگری است رونوشت:
دفتر سازمان بین المللی کار
دفتر خانم پیلای، کمیساریای عالی حقوق بشر
دفتر آقای بان کی مون، دبیر کل سازمان ملل متحد
پیک نت
2 دی |