نامه دریافتی از یک زندانی دهه 1360
برادر حسین و برادر "سجاد"
با هم به سلول طبری می رفتند!

درود بر شما- "قاسم تبریزی" که حسین شریعتمداری در مقاله اش اسم او را آورده و شما هم نوشتید همان برادر "سجاد" مسئول ایدئولوژی زندان توحید (کمیته مشترک زمان شاه) است که مامور مستقیم گفتگو با احسان طبری عضو رهبری حزب توده ایران بود. البته او بعنوان بازجو به زندان توحید نمی آمد بلکه بعنوان مروج می آمد. یعنی کتک نمی زد و بدنبال اطلاعات هم نبود، بلکه اغلب حسین شریعتمداری او را با خودش به زندان توحید می آورد و می رفتند به سلول احسان طبری. آن ادعای شریعتمداری که با طبری او گفتگو می کرده و او را مسلمان کرده، حرف مفتی بیش نیست. اصلا شریعتمداری سواد تاریخی و فلسفی ندارد و به همین دلیل هم قاسم تبریزی را بعنوان "سجاد" با خود می آورد. بعدها که شریعتمداری کمی از قاسم تبریزی چیز یاد گرفت و زبانش روان شد باصطلاح کار فرهنگی – ایدئولوژیک را با زندانیان کم سن و سال شروع کرد که البته روش او با روش قاسم تبریزی تفاوت داشت. یعنی شریعتمداری زیر فشارهای روانی پس از شکنجه ها و کتک هائی که زندانیان از بازجوها خورده بودند با آنها باصطلاح گفتگو می کرد و آنها را برای تواب شدن آماده می کرد. بتدریج آنها یک تیم سه نفره شدند. یعنی حسن شایانفر و رحیم پورازغدی هم به او پیوستند و تواب سازی تبدیل شد به یک شیوه امنیتی در زندان ها که البته از حمایت اسدالله لاجوردی هم برخوردار بودند.

برادر "سجاد" اهل چک و لگد زدن نبود و اتفاقا سعی می کرد رفتاری مهربان داشته باشد. شکنجه های سفید توام با کتک را پیش از او روی طبری اعمال کرده بودند و شریعتمداری زمانی قاسم تبریزی را برای گفتگو با طبری آورد که طبری را از نظر روحی متلاشی کرده بودند. قاسم تبریزی  کتاب خوانده بود، اما سخت ضد روشنفکر بود. از دیگر فعالیت های قاسم تبریزی اطلاعی ندارم اما بعدها شنیدم مسئول اداره اطلاعات بندر عباس شد.

پیک نت   9  دی