زمان مانورهای پنهان گذشته

زنگوله عقب نشینی را

رهبر باید به گردن ببندد!

بحران اقتصادی و سیاسی می رود تا شکست کامل سیاست اتمی و نظامی آقای خامنه ای را به نقطه پایان برساند. ایشان میخواهد با نرمش و مانور و در یک مذاکره نیمه علنی و به بهانه مسائل سوریه عقب نشینی اتمی را بپذیرد اما اعلام عقب نشینی علنی نکند. امریکا با اصل مذاکره و توافق تفاهم دارد اما اروپا و امریکا، جمهوری اسلامی نیستند که بتوان رسانه ها را از انتشار اخبار منع کرد و یا جلوی آنها راگرفت. نه روسای جمهور و نه نخست وزیران و نه قضات کشورهای اروپائی و امریکا چنین اختیارات قانونی را  ندارند و بنابراین خواست آقای خامنه ای برای مذاکره و تفاهم مخفی با هدف حفظ موقعیت خویش در حاکمیت و بویژه در میان فرماندهان سپاه ممکن نیست. از سوی دیگر، هر روز بخش وسیع تری از حاکمیت فشار را بر خامنه‌ای برای سپردن  اختیار به نهادهای قانونی جهت حل مشکل تحریم ها، محاصره اقتصادی، سیاست اتمی تشدید می کند. همه آنها نگران انتخابات آینده اند و این که با این بحران و این شرایط سخت معیشتی کسی پای صندوق ها نخواهد آمد. و آقای خامنه ای نیز میداند که سپردن مذاکره و عقب نشینی اتمی و رهائی از تحریم ها که تازه گام اول برای عقب نشینی ها و تسلیم های بزرگتر است، یعنی تقویت دولت کنونی و تقویت دولت کنونی یعنی دست به دست شدن سکان ریاست جمهوری از دست احمدی نژاد به دست یکی دیگر از اعضای باند دولتی او. آن هم درشرایطی که دولت عملا در برابر او موضع گیری رسمی کرده است. این جمله از سرمقاله دیروز کیهان جز فشار به خامنه ای معنا میدهد:

« پیش از این تصور می شد، انقلابیون فرسوده را تنها باید در اردوگاه اصلاح طلبان سراغ گرفت، اما حوادث ماه های اخیر نشان داد که عارضه فرسودگی و از دست دادن انگیزه های مبارزاتی، منحصر به هیچ گروه و جریان سیاسی خاصی نیست و همه سیاسیون نظام از هر طیف و جناحی همواره در معرض ابتلا به این عارضه هستند.»

پیک نت   19  آذر