|
بشار اسد در بدترین تنگنا برای کناره گیری قرار گرفته است. با
رفتن او، هر رژیمی که جانشین وی شود، مناسبات جمهوری اسلامی و
سوریه به شکل سابق باز نخواهد گشت. ترکیه آرام آرام خود را
برای نوعی مقابله نظامی با ایران آماده می کند. این آمادگی
برای زمانی است که به ایران حمله شود و از سوی ایران موشک به
سمت اسرائیل پرتاب شود. سیستم دفاع موشکی پاتریوت خنثی کننده
موشک هائی است که به سوی اسرائیل پرتاب شود. مقامات جمهوری
اسلامی پنهانی با امریکا مذاکره اتمی – سیاسی کرده اند و آخرین
اظهارات رئیس آژانس انرژی اتمی که در آن ابراز امیدواری نسبت
به تفاهم اتمی با جمهوری اسلامی کرده، خود گویا ترین خبر
درباره این مذاکرات و تفاهم هست. تفاهمی که قرار است در ترکیه
رسمیت یابد! بخشی از این مذاکره بر سر رفتن بشار اسد در سوریه
بوده است و این که رژیم آینده در سوریه علیه حزب الله
لبنان وارد عمل نشود. اما، چه کسی
نتایج این نوع مذاکرات و زد و بندها را در طول تاریخ مناسبات
بین المللی غیر قابل تغییر میداند؟ مگر از همین قرار دادها در
دوران گرباچف بسته نشد؟ و دیدیم که هم ریگان و هم بوش پدر،
آنجا که توانستند از موضع قدرت عمل کنند، همه این قرار دادها
را زیر پا گذاشتند. مگر همین قرار دادها را هیتلر با استالین
نبست و سپس به شوروی آن لشگر کشی فاجعه بار را کرد؟ مگر قرار
نبود پیمان ناتو همزمان با پیمان ورشو منحل شود؟ مگر صدام
حسین قرار داد 1974 را در تلویزیون بغداد پاره نکرد و دستور
حمله نظامی به ایران را نداد؟ و نمونه هائی دیگر.
مقامات حاکم بر جمهوری اسلامی به امید حفظ خود در قدرت،
امتیازها را یکی پس از دیگری میدهند، با این هدف اصلی که
امتیازی به مردم در داخل کشور ندهند. درحالیکه آنچه تضمین
کننده بقای یک نظام و حتی عهد و پیمان های بین المللی است،
میزان حمایت مردم از یک حکومت، رضایت مردم از یک حکومت و
مشارکت مردم در سر نوشت خویش و کشور است. کفه دوم ترازوی
جمهوری اسلامی آنقدر سبک است که همه امتیازها و زد و بندهای
بین المللی نیز چاره ساز نیست. نه تنها
چاره ساز نیست، بلکه قدرت های بین المللی آن امتیازها را
خواهند گرفت، برگ های حکومت را در خارج و در منطقه خواهند
سوزاند و سپس برای سلطه علنی و حتی نظامی بر ایران خواهند آمد!
داستان انتخابات آینده ریاست جمهوری در جمهوری اسلامی، داستان
این دو کفه ترازوست.
پیک نت
26 آذر |
