|
بلند ترین شب سال 1391، پنجشنبه شب (امشب) پشت سر می ماند و از
جمعه ای که می آید، غلبه روشنائی بر سیاهی دوباره آغاز می شود.
امسال، مانند چندین دهه گذشته، در تهران و بسیاری از شهرهای
مرکزی ایران برفی نسبتا سنگین آمد و بقول معروف "چله کوچیکه"
خیلی خود نمائی کرد. اما سوز برف چله کوچیکه هم پایدار نیست.
همانگونه که بلندترین شب جای خود را به بلندترین روز می دهد،
چله کوچیکه هم چاره ای ندارد که میدان را برای بهار خالی کند.
این، تنها حال و روز طبیعت نیست. فراز و فرود حکومت ها نیز
همینگونه است. یلدای استبداد نیز همانگونه میدان را برای روز
آزادی خالی می کند که چله حکومت های متکی به زندان و سرکوب به
سر می رسد. این یلدای تاریخی و این چله های سرد و یخبندان را
مردم ایران نسل در نسل دیده اند. از کهن ترین روزگاران تا به
امروز که در آن هستیم. میدانیم که کام همه در این شب بلند با
انار و هندوانه، آجیل و شیرینی باز نمی شود. یعنی توان مالی اش
نیست، اما یقین داریم که هیچ خانواده ایرانی نیست که این شب و
مراسم کهن آن را فراموش کرده باشد. چه این نام را حکومت از
تقویم خط زده باشد و چه نزده باشد. مهم ناممکن بودن فراموش شدن
مراسم کهن از ذهن مردم ایران است. مثل چهارشنبه سوری، مثل 13
بدر، مثل جشن مهرگان و مثل خیلی جشن ها و مراسم دیگر.
پیک نت
30 آذر |
