|
از قدیم گفته اند شکم گرسنه نه دین می فهمند و نه ایمان. چادر
و حجاب که فرع بر این دوست. اوضاع این هفته ها در ایران می رود
تا به این نقطه برسد. یعنی شورش نان. زن و مرد و کودک و جوان.
و این در ایران بی سابقه نیست. حتی از دوران ناصرالدین شاه
قاجار که اولین اعتراض و شورش زنان برای نان در زمان او روی
داد. یعنی همین عکسی که می بینید.
این
یگانه عکسی است که از آن نهضت، درمقابل کاخ ناصرالدین شاه در
دست است.
نهضت نان
به رهبری زنان روبنده دار تهرانی.
دکتر صدرالدین الهی در کتاب 360 صفحه ای خود تحت عنوان "دوری
ها و دلگیری ها" درباره این شورش می نویسد:
بی بی برای ما از قحطی های طول عمرش حکایت می کرد. از سال
دمپختکی، سال مجاعه (قحطی و گرسنگی). و این که یک سال که او
خیلی جوان بوده، نان
در تهران کمیاب شده و یک روز زن های محلات شهر راه افتادند و
رفتند جلو شمس العماره به دادخواهی نزد ناصرالدین شاه. شاه کج
کلاه از سر و صدای زن ها تعجب کرد و آمد در ایوان شمس العماره
که ببیند چه خبر است. دیده که از کران تا به کران زن ها با
روبنده سفید، مشت به آسمان کرده و نان می طلبند. و ناگهان دید
که محمود خان کلانتر، با سوارانش به خیل زنان حمله برده و با
چماق به جانشان افتاده و خود کلانتر چنان به صورت زنی کوبیده
که روبنده سفیدش از خون سرخ شده.
بی بی می گفت: شاه بی اختیار به ترکی فریاد زده «قاپوق». یعنی
کلانتر را بگیرید و ببرید و دارش بزنید. در میدان دار که حالا،
حتی به روزگار ما هم در آخر خیابان سیروس اسم آنجا «پاقاپوق»
بود، محل لات ها و اشرار و قاب بازها، کلانتر را دار زدند. از
فردا نان روی تخت نانوایی ها فراوان شد.
نمی دانم بی بی های روزگار ما که در سیر تحولات حضور زن در
عرصه اجتماعی مطالعه می کنند، هرگز به این اتفاق عصر ناصری
اندیشیده اند و جستجو کرده اند که آن «نهضت نان» چگونه به راه
افتاد و زنان رهبر نهضت چه کسانی بوده اند؟
پیک نت اول آبان 1391 |
