|
امریکا وسیله تازه ای برای بمباران سر زمین ها تدارک دیده که
Cloudmaker
بمب
T-12نام
دارد. این بمب که کار زلزله را می کند یک "امپدانس صوتی" است
که انرژی زیادی را به ماده جامد انتقال نمی دهد.
این
سیستم بمباران
خود به نوعی فرار از دفاع ضد هوایی است زیرا بمباران منطقه ای
انجام می شود.
تعداد زیادی بمب رها می شود تا شانس برخورد با هدف بیشتر شود.
یک بمب سبک با یک ضربه مستقیم می تواند یک هدف حفاظت نشده را
به راحتی از بین ببرد. اگر یک بمب بتواند طوری طراحی شود که در
آب، خاک و در محیط های با تراکم کم، منفجر شود نیروی انفجار به
طور موثرتری به شی هدف گذاری شده منتقل می شود.
طراح این بمب "والیس" نام دارد و ایده اش این بود که از یک بمب
بزرگ و سنگین با نوک زره پوش شده استفاده شود که با سرعت مافوق
صوت به سمت زمین سقوط کند و پس از برخورد به سطح زمین از آن
عبورکرده و به داخل آن نفوذ کند- تاثیراین برخورد همانند
برخورد یک گلوله ده تنی می باشد- سپس در زیر زمین پس از برخورد
با یک هدف سخت منفجر شود. موج شوک حاصله، همانند یک زلزله عمل
می کند که تمامی سازه های اطراف را از بین می برد. از جمله
سدها، خطوط راه آهن، پلها وغیره. (آشکار است که تکامل و تولید
این بمب در حال حاضر، با هدف بمباران زیرزمین های اتمی ایران
در دستور قرار گرفته است. پیک نت)
"والیس" اثبات کرد که اگر بمب به اندازه کافی در زمین نفوذ کند
انفجار آن به سطح زمین هیچ آسیبی نمی رساند، بلکه باعث ایجاد
حفره بزرگی درعمق زمین شده و تمامی زیرساخت های سازه ها را از
بین برده و در نتیجه باعث می شود سازه ها به راحتی فرو
ریزند.(اشاره به همان گمانه ای که در بالا به آن اشاره شد.-
پیک نت)
ایده اولیه والیس این بوده که یک بمب ده تنی، 40 متر زیر زمین
منفجر شود. برای انجام اینکار بمب باید از ارتفاع 40 هزار فوتی
( 12 کیلومتری) رها شود. نیروی هوایی سلطنتی، در آن زمان
هواپیمایی برای انجام اینکار نداشت. والیس یک هواپیمای شش
موتوره به نام "بمب انداز پیروزی" برای این منظور طراحی کرد.
ولی طرحها و نقشه های او توسط نیروی نظامی جدی گرفته نشد.
(توجه کنید که این طرح مربوط به دوران جنگ دوم جهانی و برای
مقابله با آلمان نازی است و در سالهای اخیر امریکا یکبار دیگر
این طرح را پیش کشده و کامل و تولید کرده است. پیک نت)
والیس خط دیگری برای حمله به تاسیسات صنعتی المان برگزید که
در آن به منابع برق آبی حمله می شد. بعدها درجنگ، والیس بمب
هایی را بر اساس ایده بمب زلزله ای ساخت. از جمله این بمب ها
می توان به بمب شش تنی به نام "پسر دراز" و بمب ده تنی به نام
"گرند اسلم" اشاره کرد. گرچه هیچکدام از این بمب ها از
ارتفاعی بیش از 8 کیلومتر رها نشدند؛ با این حال، تاثیرات
بسیار مخربی بر صنعت آلمان (با کمترین تلفات انسانی) گذاشتند.
از جمله این تخریب ها، می توان به تخریب کارخانه موشکهای
V2
و کارخانه اسلحه های
V3
و غرق کردن کارخانه تریپیتز(
Tripitz)
اشاره کرد. همانند بسیار دیگری ار اهدافی که قبلا غیر قابل
تخریب بودند.
پس از جنگ جهانی دوم، ایالات متحده امریکا، بمبی ساخت که وزن
آن معادل 19800 کیلوگرم بود. این بمب، برای ایجاد اثری همانند
زلزله طراحی شده بود. تا آغاز جنگ خلیج فارس در سال 1991، با
توجه به در دسترس بودن سلاحهای اتمی، ساخت بمب های "نفوذ عمیق"
جدی گرفته نمی شد، اما پس از شروع جنگ خلیج فارس، نیاز به
استفاده از این بمب ها احساس شد. در طول سه هفته در یک تلاش
مشترک در بخش سیستم های تسلیحات در پایگاه نیروی هوایی
Eglin
در فلوریدا، بمبی به وزن 5000 پوند (2300 کیلوگرم) به نام
GBU-28
ساخته
شد که با
موفقیت توسط هواپیماهای
F-111F
در برابر یک مجموعه در اعماق زمین، جایی نه چندان دور از
بغداد درست قبل از پایان جنگ مورد استفاده قرار گرفت. ایالات
متحده بمبی به وزن 14000 کیلوگرم برای تخریب عظیم مهمات تولید
کرد که برای حمله به اهداف در اعماق زمین بدون استفاده ار
سلاحهای هسته ای و تاثیر مخرب آن طراحی شده است. ( ترجمه شده
توسط پیک نت از
اینجا )
Cloudmaker
بمب
T-12
پیک نت 16 شهریور |
