از بدو شروع حوادث اخیر در سوریه و موضع گیری آشکار غرب و خصوصا دولت ترکیه علیه حکومت نا بخرد و خام اندیش و در عین حال سکولار  بشار اسد ( حد اقل تا آن درجه سکولار که مردم ایران باید آرزویش را بکنند)  و  به موازات حمایت دولت ترکیه از " ارتش آزاد سوریه " که عمیقا آلوده به ارتجاع اسلامی است فعالیت نیروهای مسلح کرد سوریه تشدید شد.

"حزب اتحاد دمکراتیک " ( پی. وای. دی ) که در مناطق کردنشین شمال سوریه فعال شده است. هر چند سال ها حزب بعث و بشار اسد هر صدای "ملی گرایی" کرد را با شدت سرکوب کرده بود اما کردهای شمال سوریه خواهان نه جدا شدن از سوریه و یا براندازی بشار اسد، بلکه بیشتر در پی کسب حقوق ملی خود در چهارچوب کشور واحد سوریه هستند.

از طرفی حزب پ. ک. ک در شمال سوریه دارای نفوذ بسیار بالایی می باشد. پس چندان هم بعید نیست که حکومت بشار اسد بخواهد از این نیرو جهت کاستن و تضعیف  فعالیت های " ارتش آزاد سوریه " در مرزهای شمالی سوریه استفاده کند.

بارزانی به معنای واقعی شمال عراق را تحت کنترل دارد. هم خواهان استقلال بیشتر از حکومت مرکزی نوری مالکی در بغداد است و هم بخاطر قرارداد های انرژی تمایل به ترکیه دارد. با توجه به نزدیکی نوری المالکی به ایران، ترکیه هم بیشتر مایل است که قراردادهای انرژی اش را با بارزانی منعقد کند نه با حکومت مرکزی عراق.  بارزانی از آن جهت که آرمان ملی دارد طبیعتا به همه جریانات کرد و از جمله پ. ک ک  و پی. وای. دی هم نزدیکی می کند.  به عبارتی برگ ملی-مذهبی- انرژی را در چهار محور ایران- ترکیه- سوریه- عراق را بسیار خوب بازی می کند. و البته در مقایسه با حکومت مرکزی نوری المالکی به ترکیه بسیار نزدیکتر است. 

آنچه که خصوصا در ترکیه حائز اهمیت است و تبدیل به پاشنه آشیل دولت اردوغان شده مسئله ملی – دمکراتیک کردهای منطقه و مناسبات کردها با در نظر گیری نفوذ بسیار قوی حزب پ. ک .ک می باشد. چرا که احزاب خصوصا مسلح کرد، بویژه پ.ک.ک به خوبی قادر به استفاده از تناقضات سیاسی در منطقه هستند. عکس این هم جاری است. در طول تاریخ معاصر نیروهای استعماری نیز به خوبی از این قوا به نفع خویش بهره برده اند.

پیک نت  17  مرداد