|
نرگس محمدی نایب رئیس کانون مدافعان حقوق بشر ایران در نامه ای
به دادستان تهران ضمن تاکید بر غیر قانونی بودن حبس خود در
زندان
زنجان، مسئولیت هر گونه اتفاق ناگوار در زندان را متوجه
مسئولان
دانست.
وی در نامه خود نوشت:
این جانب نرگس محمدی دارای محکومیت
۶سال
حبس
تعزیری هستم ودرتاریخ۲/۲/۹۱توسط
مامورین وزارت اطلاعات درمنزل
بازداشت شدم. ازتاریخ
۲/۲/۹۱تا۲۷/۲/۹۱درسلول
های بازداشتگاه
۲۰۹امنیت
زندان نگهداری شده ام البته به مدت کمتراز۲۴ساعت
به
بندعمومی نسوان دراوین منتقل شده ودوباره به بازداشتگاه
۲۰۹اوین
بازگردانده شدم.طی این مدت
۳بارخدمت
حضرتعالی نامه نوشته ونسبت
به نگهداری خودبه عنوان فردمحکوم دربازداشتگاه
۲۰۹اوین
اعتراض
کرده وتقاضای مصرانه برای انتقال به بندعمومی نسوان راداشته
ام.درتاریخ
۱۹/۲/۹۱ملاقاتی
باجناب آقای رشته احمدی داشته
واصراربه انتقال به بندعمومی نسوان داشتم وحتی نامه ای مبنی
برانتقال به بندعمومی نسوان را نیزبه اتفاق امضا نموده و
درخدمت
ایشان قراردادم وهمواره تاکید داشته ام که نگهداری فردمحکوم
در بازداشتگاه امنیتی خلاف قانون می باشد و من باید براساس
قانون
به بندعمومی نسوان منتقل شوم. هرگز نه به طورشفاهی ونه کتبی
درخواست انتقال به هیچ شهرستانی ازجمله زنجان رانداشته ام.ساعت
۶صبح
۲۷/۲/۹۱ماموران
من راازخواب بیدارکرده وباچشم بندداخل ماشین
نشاندند.بی خبرازهمه جا درطی مسافت طولانی متوجه شدم که
ازتهران
خارج می شوم ودردادسری زنجان متوجه شدم که وارد شهرزنجان شده
ام.
پزشکان معالج ومتخصص
بنده (مغزواعصاب، اعصاب وروان، ریه، قلب، زنان) درتهران هستند
و این
درحالی است که به دلیل تحت معالجه و مراقبت بودن، حداقل هر۲ماه
یک
بار می بایست به پزشکانم مراجعه نمایم، چراکه سوابق پزشکی من
در اختیارایشان است و تحت معالجه و مراقبت آن ها هستم و انتقال
غیرقانونی من به زنجان این امکان را از من سلب کرده که خسارت
وعوارض آن برای من غیرقابل جبران است وچنین اقد امی،عملی
غیرانسانی است.
علی
و کیانا، فرزندان
۵ساله
ام در زنجان زندگی نمی کنند و به ناچار هرهفته
می بایست برای ملاقات با مادر، حداقل ساعت های
طولانی مسافت زیادی را تا زنجان طی
کنند که این مسئله هم برای فرزندان کوچک من وهم
خانم رحمانی (مادرهمسرم) امری دشوار و شاید در
گرمای تابستان و سرمای زمستان غیرممکن
شود که این خود فشار روحی و روانی شدیدی برای یک
مادردرحبس است.
پیک نت 6
تیــــــر |
