مصباح یزدی:
خامنه ای از ائمه اطهار است
قائم مقام فراهانی:
به مقعد دروغگو منارها، چنارها!

مصباح یزدی، از مخالفان انقلاب 57 بود. در سالروز تولد امام زمان در سال انقلاب، بر خلاف اعلامیه آقای خمینی که جشن را در آن سال بدلیل کشته شدن مردم برای انقلاب حرام اعلام کرده بود، او اعلام جشن کرد. این را حکومتی ها و بویژه روحانیون همه میدانند. همه میدانند که او نه انقلابی بود و نه با انقلاب کاری داشت و نه با جنگ. اما اهل قدرت بود و به همین دلیل هم قدرت شاه را ماندگار میدانست و دل به خمینی نسپرد!

مصباح یزدی حالا سرنشین کشتی قدرت آقای خامنه ایست. البته تا وقتی باد در بادبان این کشتی است. پیاده شدن و سوار کشتی دیگری شدن برای او آسان است.

بخوانید این چاپلوسی را بر فراز عرشه کشتی قدرت به نقل از خبرگزاری سپاه زده "فارس" بخوانید:

آیت الله مصباح یزدی در اردوی زیارتی - آموزشی "بصائر" (نه در لغت فارسی دهخدا بلکه در لغت نامه آلمنجد" معنایش را پیدا کنید!) در جمع نمایندگان طلاب حوزه علمیه قم در مشهد گفت:

"جای تاسف است که چرا هنوز نتوانستیم امام را بشناسیم و یا نتوانستیم جانشین امام ، مقام معظم رهبری را به درستی درک کرده و بشناسیم."

در بخش شناخت آقای خمینی که ایشان شکسته نفسی می فرماید. به استناد همان چند خطی که در بالا نوشتیم. امام را بهانه کرده تا چاپلوسی خامنه ای را بکند. واقعیت اینست.

بخش دوم صحبتش را بخوانید که مثل شاهد می ماند در فال حافظ:

"باید توجه داشت همانند مقام معظم رهبری به هیچ عنوان نمی‌توان بر روی زمین و آسمان‌ها پیدا کرد چرا که ایشان نمونه برجسته‌ای از ائمه اطهار و اجدادشان است."

نقل است که قاآنی شاعری مقلد بود و نه مبتکر و نوکر دربار و قدرت درباری ها از جمله مادر توطئه گر ناصرالدین شاه "مهدعلیا". یک بار قصیده مسمطی را به تقلید از یکی از قصائد منوچهری می سازد و مونتاژ می کند و می برد خدمت قائم مقام، صدر اعظم تا بلکه دل او را هم با چاپلوسی شاعرانه بدست آورد. قصیده منوچهری با ردیف "مرغزارها، جویبارها و ..." است و قصیده قاآنی با ردیفی که سراپا چاپلوسی است.

از جمله این ابیات:

ز بهر آنکه هر نفس ترا به جان ثنا کنم
برای طول عمر خود به خویشتن دعا کنم
حیات جاودانه را تمنی از خدا کنم
که تا ترا به جان و دل ثنا به عمرها کنم
ز گوهر ثنای خود فرستمت نثارها

چه منتم ز مردمان که اصل مردمی تویی
چه‌صرفه‌ام ز این و آن که صرف آدمی تویی
جهان پر ملال را بهشت خرمی تویی
به جان غم رسیدگان بهار بیغمی تویی
همی فشانده از سمن به‌ مرد و زن نثارها

قائم مقام فراهانی، آن صدرالعظم توانا، ادیب و دانشمند که سرانجام نیز قربانی اصلاحاتی شد که بعدها امیرکبیر آن را دنبال کرد و او نیز قربانی آن شد – یعنی مخالفت با استبداد و فساد و اختلاس- در همان ابیات اول به قاآنی دستور می دهد ساکت شود و خود ادامه قصیده را درجا ساخته و می گوید:

به مقعد دروغگو منارها، چنارها

و...

سپس دستور میدهد مواجبش را قطع کرده و بیرونش بیاندازند.

یک موی امثال قائم مقام در تن امثال خامنه ای هست؟

قصیده مسمط قاآنی را از اینجا می توانید بخوانید

پیک نت 14   تیــــــر