سیزدهم خرداد
۱۳۸۸
میرحسین موسوی، بعد از بیست سال جلوی دوربین تلویزیون
ظاهر شد،
تا با احمدی نژاد که طی چهار سال، حداقل روزانه یک ساعت تصویر
او از تلویزیون پخش می شد، مناظره انتخاباتی کند. احمدی نژاد
که از چهار روز قبل نتایج نظرسنجی ها نشان از
شکست قطعی او در مرحله اول انتخابات داشت، در همان آغاز مناظره
تلاش کرد نشان دهد که میرحسین موسوی، خاتمی و کروبی و حتی
هاشمی رفسنجانی در یک جبهه علیه او قرار دارند و تلاش کرد با
همین استدلال بازی قبلی دعوای خودش – حمله به هاشمی- را مثل
انتخابات قبل پیش ببرد. اما میرحسین موسوی فریب بازی را نخورد
و سیاست خارجی دولت احمدینژاد را بعنوان اولین محور سخنان خود
انتخاب کرد. موسوی گفت که دولت و سیاست احمدینژاد ترکیبی است
از ماجراجویی و بیثباتی، رفتارهای نمایشی و قهرماننمایی و
شعاری، خیالبافی و خرافهگرایی، پنهانکاری، خودمحوری،
قانونگریزی، سطحینگری و روزمرگی.
مردم آنچه را خود احساس کرده و یا به چشم خویش دیده بودند، در
سخنان میرحسین موسوی بصورت منسجم و خلاصه شنیدند و در 22
خرداد، پای صندوق های رای رفتند و به موسوی رای دادند تا بیاید
و آن سفره ای که احمدی نژاد با حمایت خامنه ای پهن کرده بود را
جمع کند. مردم رای دادند و موسوی هم برنده انتخابات شد، اما با
اشاره رهبر و به کمک فرماندهان سپاه و نقش آفرینی شخص احمدی
نژاد علیه این رای و اراده مردم کودتا شد و بدنبال آن مقاومت
مردم در برابر این کودتا شکل گرفت. این کودتا نه تنها از تاریخ
جمهوری اسلامی بلکه از تاریخ ایران پاک شدنی نیست. چنان که شرح
جنایاتی که پس از آن مرتکب شدند از دفتر ذهن مردم ایران پاک
شدنی نیست. به گوشه ای از فجایعی که کودتاچی ها در زندان مرتکب
شدند در نامه جدید
آقای زم
که در همین شماره پیک نت متنشر شده مراجعه کنید.
پیک نت 18 خـــــرداد |