|
حسن کسایی نوازنده بی بدلیل "نی" بر اثر کهولت سن پنجشنبه
۲۵
خردادماه چشم از جهان فروبست و حکومت از ترس شکل گیری تظاهراتی
خیابانی در روز 25 خرداد جسد او را ربوده و شبانه به خاک سپرد!
یکی از خوانندگان پیک نت از اصفهان برای ما نوشت:
"دیشب
٢٥خرداد بعد از فوت آقای كسایی نوازنده نی در اصفهان چند نفر
سپاهى به منزل ایشان ریختند و جسد را فقط با حضور چند نفر از
نزدیكان شبانه خاكسپاری كردند. تا لحظه فعلى (صبح شنبه) هم
اجازه برگزارى مراسم صادر نشده. احتمالا این همان سنایویی است
كه در مورد ایرج قادرى هم اجرا شد.
"
کسایی متولد سوم مهرماه سال
۱۳۰۷ بود. در
۲۰
سالگی نخستین اجرای تکنوازی نی خود را در دستگاه همایون در
تئاتر اصفهان اجرا کرد و یک سال بعد قطعه معروف "سلام" را در
دستگاه چهارگاه ساخت که از معروف‌ترین قطعات موسیقی ایرانی به
شمار می‌رود. این قطعه بعدها توسط حسین علیزاده در آلبوم
صبحگاهی با سازبندی و ارکستراسیونی حجیم بازسازی شد.
کسائی در سال
۱۳۲۹
برای اولین بار نی را به ارکستر برد و با ارکستر رادیو ارتش
اصفهان همکاری خود را شروع کرد. در سال‌های بعد با ارکسترهای
متعدد رادیو به سرپرستی هنرمندانی چون ابوالحسن صبا، حسین
یاحقی، حبیب‌الله بدیعی، محمد میرنقیبی، همایون خرم و دیگران
به فعالیت خود در این زمینه ادامه داد. از سال
۱۳۴۶،
فضای کاری کسائی ابعادی جهانی پیدا کرد. وی در دههٔ
۶۰ به کشورهای آلمان، انگلستان، فرانسه و هلند سفر کرد و در چند
برنامه رادیویی، برنامه اجرا کرد. در سال
۶۹
تندیس وی در گالری مفاخر هنری جهان در لندن نصب شد.
پس از آنکه کسائی در سال
۷۰ در جشنواره نی‌نوازان در تالار اندیشه شرکت کرد، فعالیت او
دوباره رونق گرفت و در سال
۷۸
موفق به دریافت نشان درجه یک فرهنگ و هنر شد. همچنین در سال
۱۳۸۱، به عنوان چهرهٔ ماندگار موسیقی انتخاب و تقدیر شد.
کسایی در سال
۱۳۷۵
به آمریکا و کانادا سفر کرده و در محافل شعر و موسیقی شرکت
کرد. در سال
۱۳۷۶
هم با تلاش محمدرضا لطفی، انجمن دوستداران موسیقی ایرانی
واشنگتن، مجلس گرامیداشتی برای کسایی بر پا داشت. حسن کسایی
هنگام درگذشت
۸۴ سال داشت. با "نی" او برنامه گلها در رادیو ایران آغاز شد و با
این شعر مولوی که آن را گوینده ثابت گلها "روشنک" خواند:
بشنو از نی، چون حکایت می کند
از جدائی ها شکایت می کند
از نیستان تا مرا ببریده اند
از نفیرم، مرد و زن نالیده اند
پیک نت 27 خـــــرداد |
