|
روزنامه
"انتخاب"،
مصاحبه مشروحی با هاشمی رفسنجانی کرده است که خلاصه نکات مهم
آن را استخراج کرده ایم:
تلاطم اخیر در بازار نرخ ارز و بی توجهی به بخش تولید در زمینه
های صنعت، كشاورزی و دامداری در طرح هدفمندی یارانه ها از نكات
منفی اقتصادی سال 90 است. البته در زمینه های هسته یی، نانو
تكنولوژی و علوم گرچه عملامولود به ثمر رسیدن اقدامات گذشته
است در كشور پیشرفت هایی حاصل شده است، ولی باید پیشرفت و
توسعه متوازن و در همه بخش ها باشد. به نظر می رسد هرچه از
زمان می گذرد نسبت به حركت در جهت تحقق سند چشم انداز نیز
انحراف بیشتری ایجاد می شود. از لحاظ سیاسی نیز با وجود بیداری
كشورهای منطقه كه طلیعه روشنی برای آینده جهان اسلام محسوب می
شود، ولی اقدامات و حركت دیپلماسی كشور متوازن با این پدیده
بزرگ منطقه یی نیست و به نظر می رسد نتوانسته ایم همپای این
تحولات، دستگاه دیپلماسی خود را نیز فعال كنیم. از لحاظ تحریم
ها نیز باید گفت: كه در شرایط فعلی تحریم ها شكل و شدت جدیدی
به خود گرفته است و اگر سنجیده و با تدبیر عمل نكنیم، می تواند
آثار سوء خود را داشته باشد. نباید بی مورد دشمن تراشی كرد.
آنچه تاكنون جمهوری اسلامی ایران را در مقابل تهدیدها و تحریم
ها حفظ كرده، حضور مردم در صحنه و وحدت و یكپارچگی ملی در
مقابل این فشارها بوده است. اگر در داخل وحدت و انسجام مردمی
حفظ و در سیاست خارجی نیز سنجیده تر و بدون شعارزدگی عمل شود،
تحریم ها را پشت سر می گذاریم و دشمنان ناكام خواهند بود، به
شرطی كه مردم را كه سرمایه اصلی انقلاب و سهامداران اصلی نظام
هستند، در صحنه حفظ كنیم
یكی از مهم ترین نكات منفی در مسائل اقتصادی كشور در سال 1390
مفاسد اقتصادی و به ویژه اختلاس اخیر در نظام بانكی كشور بود
كه امیدواریم قوه قضاییه قاطعانه ریشه سوءاستفاده های مالی را
خشك كند و به گونه یی عمل شود تا درآینده شاهد تكرار چنین
مسائلی نباشیم. شاید اگر دستگاه های نظارتی به وظیفه خود به
موقع و به جا عمل می كردند، چنین اتفاقاتی در این سطح نمی
افتاد.
امیدواریم در جریان برگزاری دادگاه زوایای تاریك آن برای مردم
روشن و رقم دقیق اختلاس نیز بیان شود. البته فرار مدیرعامل
بانك ملی از كشور نیز ابعاد این فساد را پیچیده تر كرد.
اصولابنده دسته بندی افراد و گروه ها به عنوان اصولگرا و اصلاح
طلب را فقط اسم و شعار می دانم. كدام اصولگرای واقعی می تواند
اصلاح طلب نباشد. مگر دین اسلام جز برای اصلاح امور، هدفی دیگر
برای نزول داشته است؟ كدام اصلاح طلب است كه بتواند ادعا كند
خارج از اصول می خواهد به اصلاح بپردازد؟ پس نباید در قالب
الفاظ خود را گرفتار كنیم. آنچه مهم است، مذموم بودن ادعای
لفظی اصولگرایی یا اصلاح طلبی بدون پشتوانه اعتقادی و عملی
است. كسانی كه به قول شما با اصولگرایان عقد اخوت بسته بودند و
بعدها بریدند، به نظر من نه اصولگرا هستند و نه اصلاح طلب بلكه
انسان هایی هستند كه به خاطر مصالح و منافع سیاسی رنگ عوض می
كنند و در هر مقطعی با چهره یی جدید سعی در رسیدن به مطامع خود
دارند. در هر صورت ممكن است گروهی هم باشند كه از لحاظ فكری و
اعتقادی راه و روش خود را عوض كرده باشند كه بهتر است از
خودشان سوال شود.
عده یی می گویند چرا سكوت كرده ام در مقابل نیز عده یی معترضند
چرا سكوت نكرده و سخن گفته ام. به هر حال معتقدم به هیچ وجه
سكوت نكرده ام. آنچه را كه فهمیده ام و اعتقاد داشته ام یا به
صراحت بیان كرده ام یا برای تحققش تلاش كرده ام. شاید كسانی كه
این ادعا را می كنند انتظار داشته اند كه چرا وارد دعواهای
سیاسی و اختلافی نشده ام یا به تنش و اختلاف در جامعه دامن
نزده ام. هركسی شان و شوونات و ملاحظاتی دارد. مواضع من قبل از
انتخابات سال 88 كاملاروشن بود بعد از آن نیز هرجا كه لازم بود
موضع گیری كرده و حرف خودم را صریحا گفته ام ولی به یك اصل
مسلم نیز در عین حال پایبند بوده ام كه دامن زدن به اختلافات و
دعواهای سیاسی را در این شرایط نه جایز می دانم و نه شرعی. تا
آنجا هم كه توانسته ام سعی كرده ام غیر از راه های جنجالی و
رسانه یی به روند حل امور كمك و دامنه اختلافات را كم كنم.
آنجا كه مصالح و منافع نظام و كشور در میان باشد، سكوت و
پیگیری كارها از سایر راه ها را دنبال می كنم و آنجا كه لازم
باشد و موثر بدانم، حرف می زنم.
دانشگاه
آزاد اسلامی شجره طیبه یی است كه با پیشنهاد من به امام (ره) و
حمایت مادی و معنوی ایشان غرس شد و تا به حال هم خدمات شایسته
و بزرگ و ارزشمندی به عرصه علم و دانش كشور و جوانان این مرز و
بوم كرده است. متاسفانه این موفقیت بزرگ و شگرف كه می تواند در
كشور از هر لحاظ نمونه و منحصر به فرد باشد، آلوده به اغراض
سیاسی و جناحی گروهی شده كه می خواهند به هر قیمت با هدف
مقابله با من آن را یا كاملامتصرف شوند یا تضعیف كنند. خیلی هم
تلاش كرده اند و هربار هم ناكام ماندند. دانشگاه آزاد اسلامی
در طول عمر با بركت خود هیچ گاه مساله و مشكلی برای هیچ دولتی
نداشته است. بدون اتكا به بودجه دولت و با تكیه بر پولی كه خود
دانشجویان می پردازند، اداره شده و رشد كرده است. دانشگاه های
دولتی هفت برابر بودجه دانشگاه آزاد هزینه می كنند و در مقاطع
مختلف نیز برای دولت ها بعضا مشكل ساز بوده اند، ولی دانشگاه
آزاد این گونه نبوده است. حال چه ضرورتی ایجاب كرده كه اینچنین
به صورت كاملا
غیرقانونی با سماجت و بدون هماهنگی با هیات موسس پیگیر تغییر
اساسنامه آن و سپس تحمیل خواسته های خود به آن برآمده اند؟
باید از خودشان سوال شود آیا هدفی جز اغراض سیاسی می تواند در
كار باشد؟ مگر دانشگاه های دولتی ما اكنون كم مشكل دارند؟ چرا
به فكر چاره برای حل آن نیستند؟
پیک نت 17 فروردین |
