پس از پایان تعطیلات نوروزی که عملا تا 14 فروردین ادامه خواهد
یافت، جدال بر سر انتخابات ریاست جمهوری که در خرداد ماه
برگزار خواهد شد، بالا خواهد گرفت. ای بسا در دیدارهای نوروزی
بزرگترین بحث میان مردم و حکومتی ها همین باشد. از یکسو حکومتی
ها با خود در جدال اند و از سوی دیگر مردم با حکومتی ها.
حکومتی ها یا باید هزینه جهانی و داخلی مهندسی انتخابات را به
جان بخرند و یا تن به انتخاباتی بدهند که مردم در آن شرکت
کنند. زیر بنای جدال آنها در همین زمینه است و سینه به سینه
شدنشان با مردم نیز در همین زمینه. در گزینه اول، انتخاباتی بی
رونق را خواهیم داشت که هزینه سنگین داخلی و خارجی آن به جیب
حکومت می رود و در گزینه دوم تن سپردن به حداقل شرایطی است که
مردم برای شرکت در انتخابات طالب آن هستند. شرایطی که تامین آن
می تواند اعتماد به رای و صندوق انتخابات را به همراه آورد. در
گزینه دوم، حکومت هیچ چاره ای ندارد جز یاری گرفتن از شاخص
ترین چهره هائی که نزدیک به 4 سال با آنها در ستیز بوده است.
چه آنها که زندانی اند و چه آنها که در حبس خانگی و چه آنها که
زیر فشار سنگین تبلیغات حکومتی بوده اند. درحقیقت اعتماد به
انتخابات را این گروه با به صحنه آمدنش می تواند بوجود آورد.
حکومت فقط از سر راه آنها باید کنار برود و یا در پشت صحنه به
تفاهمی بر سر انتخابات با آنها دست یابد.
نوروز 1392 |