|
روحانیون با تئاتر مخالف بودند. شکست خوردند. با سینما به ستیز
برخاستند. زمین خوردند. به جنگ رادیو رفتند، ناکام به حوزه ها
بازگشتند. تلویزیون را تحریم و ممنوع اعلام کردند، به زانو در
آمدند و حالا به جنگ ماهواره و اینترنت رفته اند. آن هم در
دورانی که درحاکمیت اند. دورانی که شکستشان عظیم تر و دردناک
تر از دورانی است که در حوزه ها بودند. چه کسی؟ چه حکومتی؟ و
در چه دوره ای؟ جدال با واقعیت به پیروزی ختم شده است که در
جمهوری اسلامی بشود؟ در هیچ کجای دنیا و در هیچ دوره تاریخی.
چه در ایران و چه در دیگر نقاط جهان.
دورانی که پشت می گذاریم، دوران اطلاعات و آگاهی و ارتباط است
و تکنولوژی در خدمت آن. از این عکس واضح تر که حکومت نمی تواند
با دوران و آگاهی و اطلاعات مقابله کند؟ حتی در دورافتاده ترین
و فقیرترین محلات و شهرها و روستاهای ایران.
حکومت نمی خواهد ساعت خود را با وقت دوران کوک کند و به همین
دلیل به جنگ تکنولوژی و اینترنت رفته است. انگیزه این چنگ
چیست؟
- می خواهد مردم تنها هر آنچه را حکومت می گوید بشنوند و هر
آنچه را نمایش می دهد ببینند.
- نمی خواهد مردم فعالیت سیاسی کنند.
- نمی خواهد تن به فعالیت آزاد احزاب بدهد.
- نمی خواهد سیستم پارلمانی را به احزاب بسپارد
- نمی خواهد مردم با هم درارتباط باشند
- نمی خواهد مردم با جهان آشنا شوند
- نمی خواهد نماز جمعه ها از سکه بیفتد و مردم به حرف های امام
جمعه ها بخندند.
و.....
همه این انگیزه، در گذشته هم به نوع دیگری بود. انگیزه مخالفت
با رادیو، سینما، تلویزیون و ... حتی سپاهی دانشی که به
روستاها می رفت و جای ملای ده را تنگ کرده و نانش را آجر نیز
همین نکات بالا بود.
اما، این حکم دوران است که پیش می رود و نه میل و عزم ایستادگی
حکومت ها در برابر دوران. چنان که در گذشته چنین شد. بنابراین،
در ستیز با ماهواره و اینترنت نیز سرانجام این دوران و
تکنولوژی است که بر مقاومت واپسگرایانه پیروز خواهد شد.
تکنولوژی، تکنولوژی را می زاید. بنابراین، دوران پارازیت و
بستن فیسبوک و جدال با اینترنت نیز بزودی مغلوب تکنولوژی خواهد
شد که خود را باز تولید می کند و دراین بازتولید ابزارهای
سانسور و پارازیت و بستن اند که مغلوب می شوند و به گذشته می
پیوندند. حکومتی عاقل است که خود را با دوران و تکنولوژی
دوران همساز کند و نه در مقابل آن بایستد. فصل جلوگیری از
فعالیت سیاسی و حزبی گذشته است و تکنولوژی در خدمت این فعالیت
است. آنچنان که فصل ایستاده جلوی مردم تا چشم آنها دورتر را
نبیند گذشته است. بنابراین، پایان آلوده به شکست این مقاومت،
آغاز جهش بزرگ در نگاه جدید به روزنامه نگاری، فعالیت سیاسی،
حزب سازی، انتخابات، تبلیغات و....خواهد بود. آماده آن دوران
باید شد.
نوروز 1392 |
