|
اقتصاد مقاومتی که طرح آن را مجمع مصلحت نظام تدوین، رهبر
ابلاغ و سه قوه مجریه، مقننه و قضائیه آمادگی اجرای آن را
اعلام کرده اند، بتدریج با دو سئوال مهم همراه شده است. یک
سئوال اینست که آیا این
طرح
اقتصادی، نوعی آمادگی برای شرایط جنگی
است؟ و اگر اینگونه است، سیاست اتمی جمهوری اسلامی می خواهد
سمت گیری نظامی پیدا کند؟
این بدبینانه ترین سئوال است و خوشبینانه ترین سئوال اینست که
آیا اقتصاد مقاومتی طرحی است برای برون رفتن از بحران عمیق
اقتصادی که گریبان جمهوری اسلامی را گرفته؟ و آیا رهبر برای اعتراف
نکردن به شکست سیاست اتمی – نظامی 8 سال گذشته، نام این اعتراف
و طرح برون رفت از آن را "اقتصاد مقاومتی" گذاشته است؟
کسی در حکومت و دولت پاسخ این دو سئوال را نمی دهد، اما مقامات
بتدریج مجبور شده اند توضیحاتی در باره "اقتصاد مقاومتی" در
سخنرانی ها و مصاحبه های خود بدهند که نشان میدهد، خود نیز از
جاری شدن این سئوال در جامعه با خبرند.
شاید آخرین توضیحات در این باره، سخنرانی وزیر دادگستری
"پورمحمدی" در دیدار هفتگی اش با کارکنان وزارت دادگستری باشد
که طی آن گفت:
اقتصاد مقاومتی به این معنی نیست که درِ مملکت را ببندیم و به
بیرون کار نداشته باشیم.
دشمنان به طور مداوم به ما فشار می آورند و اعمال محدویت می
کنند، از طرفی ما بعضا فکر می کنیم که برای توسعه کشور اگر راه
با بیرون هموار باشد به رشد و تعالی خواهیم رسید.
در اقتصاد مقاومتی باید قدرت رقابت با بیرون را داشته باشیم و
اجازه اثر بخشی به تحریم ها ندهیم. اقتصاد مقاومتی اقتصاد
محدود کننده نیست؛ چرا که بعضا القا می شود اقتصاد مقاومتی،
اقتصاد ریاضتی است.
بعضی ها دوست ندارند فضای متانت سیاسی و عقلانیت سیاسی و
انسجام ملی در کشور پایدار بماند و هر حادثه ای که اتفاق می
افتد یک حاشیه برایش درست می کنند.
پیک نت 8 اسفند |
