یادداشت سردبیری

نامه ای که احمد توکلی

احمد توکلی نماینده مجلس نامه ای سرگشاده خطاب به حسن روحانی نوشته و در آن نسبت به محدودیت های پرداخت پول های نفتی توقیف شده ایران در بانکهای خارج گله ای هشدار گونه کرده است. او بی اشاره به بلائی که در دوران احمدی نژاد بر سر مملکت آمد و کشور در پرتگاهی فرو رفت که بیرون کشیدن آن از این پرتگاه "کاری است کارستان" از تحقیری صحبت می کند که امریکائی ها برای آزاد کردن پول های ایران روا می دارند.

نام آنچه می شود تحقیر نیست، بلکه بهره گیری سرمایه داری امریکا از نتیجه تحریم هاست. پول ایران را به آسانی نمیتوان آزاد کرد و قطعنامه هائی که کاغذ پاره اعلام شده بود را به این آسانی هم نمی توان باطل کرد. آنها کارشان را خوب میدانند. ابتدا ویران می کنند (کاری که با سوریه و لیبی و عراق و افغانستان کردند) و بعد برای بازسازی و سودبری گوشت "شکار" را میان شرکت های خودشان تقسیم می کنند، در اوکراین با حمایت از فاشیست ها و تک تیراندازان وابسته به آنها و خودشان دولت سر کار می آورند و بعد صندوق بین الملل پول را بر آن کشور مسلط می کنند و سودش را می برند، تحریم می کنند و به زانو در می آورند و بعد برای لغو آن تا آنجا که بتوانند از پول بلوکه شده در بورس ها و بانک ها سود می برند و آنجا که ناچار می شوند که آن را پس بدهند نیز زمینه گام بعدی برای بهره گیری از نتیجه تحریم ها را از طریق شرکت های خودشان می چینند. این ذات سرمایه داری است که آقای احمد توکلی بعنوان یکی از پایدار ترین طرفداران سرمایه داری درجمهوری اسلامی باید خوب با آن آشنا باشد. بنابراین، آن که باید نامه سرگشاده برایش نوشت مقام رهبری است که 8 سال از دولت باعث و بانی فاجعه کنونی حمایت کرد و علیه نخست وزیر 8 ساله مملکت را که با صراحت نتیجه امروز را 4 سال و نیم پیش در مناظره های تلویزیونی پیش بینی کرد و گفت در خانه امنیتی حبس کرد و نامش را "حصر" گذاشت. آقای توکلی اگر جسارت و واقع بینی داشت، باید در نامه به رهبری و برشماری آنچه در دوران احمدی نژاد بر سر مملکت آمد و حالا با اقتصاد مقاومتی می خواهد جبران مافات کند، از آن که جسورانه ایستاد و واقعیت را گفت و حصر خانگی شد دفاع می کرد. یعنی نخست وزیر که در کابینه او ایشان وزیر کار بود و بلندگوی دفاع از سرمایه داری و تغییر قانون کار به سود آنها. ایشان چنین نکرد و از جمع ستایش کنندگان حصر و زندان جدا نشد و نامه کنونی هم پیش از آن که ناشی از عرق ملی باشد، در پی کلاهی از نمد برای خویش در جمع مخالفان دولت است.

بخش اصلی نامه احمد توکلی را در همین شماره پیک نت می خوانید.

پیک نت 18 اسفند