|
اقتصاد
مقاومتی" چه نوع اقتصادی است و هدف از تدوین و ابلاغ آن چیست؟
آیا این طرح با هدف احتمالی شکست مذاکرات اتمی و رفتن به سوی
تحریم های بیشتر و جنگ احتمالی تدوین شده؟ آیا این طرح می
خواهد چاره ای برای بحران اقتصادی ناشی از 8 سال سیاست اتمی و
نظامی و فساد عمیق مالی و اقتصادی در تمام ساختارهای نظام
باشد؟ آیا چنین طرحی یکباره تدوین شد و یا در اواخر دوران
ریاست جمهوری بحران زا و فاجعه بار احمدی نژاد تدوین شده بود و
نظام منتظر پایان این دوران و اجرا طرح در دولتی متفاوت با
دولت احمدی نژاد بود؟ آیا اگر شخص دیگری غیر از روحانی، مثلا
جلیلی هم رئیس جمهور می شد تا سیاست های دوران احمدی نژاد را
ادامه بدهد نیز طرح مذکور تدوین و ابلاغ می شد؟ اگر چنین نیست
و شواهد نیز نشان میدهد که چنین نیست، خاتمه دوران احمدی نژادی
در تمام زمینه های سیاسی و اقتصادی و فرهنگی و اجتماعی ضرورت
آغاز فصلی تازه و مغایر با فصل 8 ساله دوران احمدی نژاد نیست؟
آیا می توان صرفا روی جنبه های اقتصادی این طرح متمرکز شد و
برای اجرای آن، تغییر الگوی امنیتی دوران سیاست نظامی- اتمی 8
سال مورد بحث را در دستور کار نداشت؟ آیا می توان با مفاسد
اقتصادی مقابله کرد، اما همچنان گلوی مطبوعات و رسانه ها را،
که چشم های ناظر مردم هستند در چنگ سانسور و فیلترینگ و
پارازیت و زیر گیوتین توقیف و بازداشت و زندان نویسنده و مدیر
و مسئول آنها نگهداشت؟ آیا مجلس و قوه قضائیه، شورای نگهبان و
دادگاه های باصطلاح انقلاب که تبدیل به همان دادگاه های نظامی
دوران شاه شده اند، با همان ترکیب و عملکرد و تحمیلی بودن آنها
می توانند مجریان طرح مورد بحث باشند؟ وقتی روی ضرورت مقابله
با مفاسد اقتصادی در طرح تاکید می شود، این مقابله شامل حال
بسیاری از نمایندگان مجلس، فرماندهان سپاه و کاربدستان قوه
قضائیه و شهرداری و صدا و سیما و دیگر نهادها که آلوده به رشوه
و اختلاس و همین مفاسد اقتصادی اند هم می شود؟ آیا نوسازی و
پاکسازی تمام این ارگان ها و نهادها و همسو ساختن آنها با مجری
اصلی اقتصادی مقاومتی، یعنی دولت یک ضرورت اجتناب ناپذیر نیست؟
و اگر هست چرا خانه تکانی در ارگان ها و نهادهای نظامی و
مطبوعاتی و رسانه ای و قضائی و مجلسی را کسی شاهد نیست و
همچنان کارشکنی همین نهادها و ارگان ها علیه دولتی که مجری
اصلی اقتصاد مقاومتی است روز به روز تشدید می شود؟
اجرای یک طرح
ملی، مستلزم بسیج ملی است و بسیح ملی جز با اعتماد مردم به
حکومت و کاربدستان آن، جز با درک عمیق مردم از شرایط ممکن
نیست. تجربه تاریخی دیگر کشورها - از جمله هندوستان- در برایر
ماست. چگونه مردم بسیج ملی شوند برای اقتصادی مقاومتی در
حالیکه می بینند همچنان آیت الله جنتی دبیر شورای نگهبان است،
احمد خاتمی نماز جمعه می خواند، علم الهدا که مردم را بزغاله و
گوساله خطاب کرد در تظاهرات حکومتی 9 دیماه در مشهد بالای منبر
نماز جمعه می رود، ضرغامی و شریعتمداری و سردار جوانی که شانه
به شانه جنتی و احمد خاتمی و شیخ محمد یزدی حامیان رسانه ای
دوران فاجعه بار احمدی نژاد بوده اند و فاجعه سازان اقتصادی در
کشورند همچنان مصدر امورند. مردم باور کنند که اینها یک شبه
خوابنما شده و تغییر کرده اند و اگر دیروز طرفدار اقتصاد جنگی
بوده اند حالا طرفدار و تئوریسین اقتصادی مقاومتی شده اند؟ تا
به مردم اعتماد نشود، مردم به حکومت اعتماد نمی کنند و لازمه
این اعتماد خانه تکانی بزرگ در حکومت است. هنوز با بی حیائی
کامل بنام مردم از تریبون های حکومتی علیه آن که در مناطره های
تلویزیونی با احمدی نژاد فاجعه امروز مملکت را پیش بینی کرد و
مظلومانه در حصر خانگی است زبان درازی می کنند و دهان آلوده به
فساد و دروغ خود را باز می کنند. تا در بر این پاشنه بچرخد،
اعتماد ملی جلب نمی شود.
اینها تنها
بخشی از سئوالات و واقعیات مربوط به ضرورت تدوین و ابلاغ
اقتصاد مقاومتی است، که رهبر جمهوری اسلامی که تمام قد وارد
میدان اقتصاد مقاومتی شده در سخنرانی روز گذشته خود برای
مسئولات نظام به آنها پاسخ نداد و با اکراه بسیار، در لابلای
کلی گوئی هایش اشاره به چند مسئله ای کرد که به بخش اندکی از
واقعیات نزدیک است.
برخی ضرب
المثل های ایرانی برگرفته شده از دیوان حکیمانه بزرگترین شعرای
ایران است. از جمله : "دو صد گفتار، چون نیم کردار نیست". آقای
خامنه ای از گفتار باید کم کند و به کردار بیافزاید.
این چند
مسئله و موضوع را از میان سخنرانی طولانی رهبر جمهوری اسلامی
بیرون کشیده و در همین شماره پیک نت منتشر کرده ایم که می
خوانید.
پیک نت 21 اسفند |
