نامه زندانیان کودتای 88
آنها که خود را به خواب زده اند
با انتخابات 92 هم بیدار نشدند

بخش هائی از نامه سر گشاده ۴۳ زندانی سیاسی کودتای انتخاباتی سال 1388:

هزار روز از حصر رهبران جنبش سبز مى گذرد. چرا کسانى ننگ این بى قانونى آشکار را به تن خریدند حال آنکه در تشییع پرشکوه مرحوم آیت الله العظمى منتظرى دیده بودند که این چنین رفتارها چگونه به محبوبیت بیشتر قربانیان خود مى انجامد. بلکه آنان در برابر مقاومت و تدبیر انسان هایى تنها که بى بهره از امکانات مادى و تبلیغاتى بر توکل شکوهمند و نیت پاک خود تکیه داشتند مستاصل ماندند.

فشار و آزارى که در این مدت بر موسوى، کروبى و رهنورد وارد شد به مراتب بیشتر از زندانیان سیاسى بود. علاوه بر این، در این چند سال از تمام تریبون هاى حکومتى علیه آنان هرچه خواستند و توانستند گفتند بدون آنکه حقى براى دفاع از خود به آنها داده شود. چه نتیجه اى از این همه بى انصافى و ستم به دست آمد؟ بلکه چه انتظارى از واکنش هاى استیصال آمیز کسانى مى رفت که بر اثر خطاها و لجاجت هایشان روز به روز مشروعیت خود را بیشتر از دست مى دهند؟ در نزد آنها که بصیرتى دارند نتایج انتخابات امسال به روشنى گواهى داد که اینک عاملان حصرها و حبس هاى سال هاى اخیر در میان مردم از چه میزان مقبولیت برخوردارند. دولتى که اقتدارگریان براى تحمیل آن بر ملت همه چیز خود را هزینه کردند در پایان کار خود کشور را در همه عرصه ها به حضیض برد و کمرشکن ترین شرایط را براى جانشینانش به ارث گذاشت.

بحران هاى عمیقى که اینک تمامى شئون زندگى مردم را دستخوش خود کرده است از همان خرداد ٨٨ در نظر صاحبان تجربه دیده مى شد. اما همین که مردم عارضه را گشودند تا به درمان بپردازند ریشه هاى بدخیم آن خود را نمایان کرد. خون هاى پاکى ریخته شد تا صحنه هاى جدیدى از پایدارى ملت را رقم بزند. مشکل اصلى ایرانیان در این سالها تنها یک دولت بى کفایت و خرافاتى نبود که از روى اشتباه یا از بد حادثه بر سرنوشت آنان حاکم شده باشند، که سامانه اى از خودکامگى اضلاع مهیبش را عریان ساخت تا خود را به عنوان مادر دردها معرفى کند.

موسوى و کروبى به دنبال چیزى براى خود نبودند که اگر بودند راحت به دست مى آوردند. آنها ناراحتى و رنج را بر خود هموار کردند تا مصلحتى براى همگان فراهم بیاورند. چه کسى مى گفت “همه باید با هم پیروز شویم” ؟ در راهى که پیش رو داشتیم او دوست داشت اگر گروهى جا مانده است او را جا نگذاریم. بلکه لحظه اى تامل کنیم تا دیگران هم برسند، به این نتیجه برسند که کیفیت کنونى حکومت شایسته ملت و کشور ما نیست.

“مبارزه ما آن چیزى نیست که کسى در آن شکست بخورد” چه کسانى این جمله را به ما آموختند. در هزارمین روز از حصرشان آنان بسیار به پیروزى خود نزدیک شده اند.

محروم کردن فردى از حقوق قانونى خود بدون محکوم شدن در دادگاه صالحه خلاف صریح قانون اساسى است و در قوانن عادى ما نیز چیزى به نام حصر خانگى وجود ندارد.

قدرت مدارانى که با دراختیار داشتن همه منابع رسمى و غیر رسمى و نیز همه قواى کشور دست به چنین بى قانونى ها و ستم هایى زدند با اندکى تأمل مى توانند دریابند که تاریخ نام آنان را در کنار چه کسانى قرار خواهد داد و آیندگان چه قضاوتى در مورد آنان خواهند داشت.

اسامی امضا کنندگان به ترتیب الفبا:

۱- سید محمد ابراهیمی

۲– حسن اسدی زیدآبادی

۳- امیر اسلامی

۴- اکبر امینی ارمکی

۵- رضا انتصاری

۶- عماد بهاور

۷- امید بهروزی

۸- قربان بهزادیان نژاد

۹- سیدعلیرضا بهشتی شیرازی

۱۰-سیدمصطفی تاج زاده

۱۱-مصطفی دانشجو

۱۲-امین چالاکی

۱۳-مهدی خدایی

۱۴-محمد داوری

۱۵-امیرخسرو دلیرثانی

۱۶-هوتن دولتی

۱۷-محمدصادق ربانی املشی

۱۸-علیرضا رجایی

۱۹-محمد رضایی

۲۰-سیدحسین رونقی ملکی

۲۱-مصطفی ریسمان باف

۲۲-عبدالفتاح سلطانی

۲۳-آروین صداقت کیش

۲۴-کیوان صمیمی

۲۵-مصطفی عبدی

۲۶-ابوالفضل عابدینی

۲۷-بهزاد عرب گل

۲۸-سیامک قادری

۲۹-ابوالفضل قدیانی

۳۰-مسعود لدونی

۳۱-افشین کرم پور

۳۲-جعفر گنجی

۳۳–سعید مدنی

۳۴-حمیدرضا مرادی

۳۵-محسن میردامادی

۳۶-عبدالله مومنی

۳۷-ضیاء نبوی

۳۸-نصور نقی پور

۳۹-مصطفی نیلی

۴۰–محمدامین هادوی

۴۱-سیداحمد هاشمی

۴۲-فرشید یدالهی

۴۳-محمدحسن یوسف پورسیفی

پیک نت  2  آذر