حکومت قانون یعنی

هر مقامی در حد مسئولیتش عمل کند

فرخ نگهدار، رهبر سابق فدائیان اکثریت، در نقد سخنان تهدید آمیز آیت الله جنتی در نماز جمعه تهران که در آن موسوی و کروبی را مفسد فی الارض خواند، و همچنان اظهار نظرهای فرمانده سپاه در حد رهبری کشور، در یادداشت کوتاهی در صفحه اش نوشت:

«ملتی می تواند قانون خوب و مترقی تنظیم کند که بتواند جلوی نقض قانون موجود را بگیرد. اگر ما می توانستیم کاری کنیم که شاه پادشاهی اش را بکند، دولت کشوری داری کند و مجلس هم قانون گذاری، اصلا نیازی به انقلاب نبود.

وجود گرایش های سیاسی متفاوت در کشور (وجود آزادی بیان) و نیافتادن کنترل قوای سه گانه به دست یک حزب، یک چیز است و تداخل مسوولیت ها و نقض جایگاه های حقوقی و قانونی نهادهای حکومتی یک چیز دیگر.

در مملکتی که رهبرش وزیر تعیین می کند و در باره حصرها و حبس ها تصمیم می گیرد، فرمانده سپاهش جای رهبر می نشیند و برای دولت اصول راهبردی تعریف می کند، رئیس دولت هم به جای مملکت گردانی کارش می شود گفتار درمانی. در چنین کشوری مردم هم نخواهند توانست از حقوق شهروندی خود مدافعه کنند. آنها هم خیال می کنند عیوب حکومت از ذات خبیث سران حکومت برخاسته و اگر این را بردارند و آنها را بگذارند کار درست می شود. نخواهد شد.

حرف من این است که: آقای جعفری گرامی! شما لطفا سپاهتان را فرماندهی را بکنید و بگذارید آقای خامنه ای کارش را خودش انجام دهد. آقای خامنه ای گرامی! لطفا شما هم وظایف خود را به وظایف قانونی رهبری محدود کنید و بگذارید قوای سه گانه خودشان کارشان را انجام دهند. هر حکم حکومتی شما به مجلس، هر فرمان شما در مورد عزل و نصب وزرا، هر تصمیم شما به نگاه داشتن افراد در حصر و حبس یک ضربه سنگین به حکومت قانون است.

در کشور ما آزادی بیان رعایت نمی شود. یعنی نوشتن همین پاراگراف بالا «جرم» محسوب می شود و زندان دارد. در کشور ما هنوز حکومت نپذیرفته است که شهروندان حق دارند نظر خودشان را در باره اوضاع کشور بنویسند و مجازات نشوند. البته ما در دوران اخیر خیلی پیش رفته ایم. کسانی شهامت می کنند و رفتار رهبر را نقد می کنند و حکومت هم یاد گرفته است که یکی دو نمونه را آزاد بگذارد که کار از کار نگذرد. تحمل کسانی از نوع نوری زاد و خزعلی و سحرخیز و ستوده یک تحول بزرگ است.

منشور شهروندی آقای روحانی همان اجرای بدون کم و کاست قانون اساسی است. این منشور، اگر اجرا شود، یک گام بسیار بزرگ در مسیر دموکراسی است. معنای بزرگ اجرای این منشور قدرت دهی به قانون است. اما یک معنای کوچک هم ضمیمه آن است: با اجرای این منشور حقی که به ضرب تحمل و حصر و زندان، و تنها با سرسختی و اعتصاب غذا و از جان گذشتن برای معدودی از نامداران، برای ستوده و سحرخیز و خزعلی و نوری زاد، حالا شکسته بسته رعایت می شود، حقی همگانی خواهد شد. آنگاه دیگر نیازی نخواهد بود که شبکه اجتماعی فیس بوک یک «دشمن خطرناک» تلقی شود.»

پیک نت 13 آذر