|
نشست سینماگران با "رحمانی فضلی" وزیر کشور عصر 26 آذر در
خانه‌ی سینما برگزار شد.
در این نشست امین تارخ، کمال تبریزی، فرشته طائرپور، تهمینه
میلانی، مرتضی رزاق‌کریمی، منوچهر محمدی، محمد حسین حقیقی، رضا
کیانیان، خسرو امیر صادقی و رحمان رضایی هر یک بخش هائی از
مشکلات سینما و سینماگران ایران را بیان کردند.
امین تارخ بازیگر تئاتر و سینما گفت:
به نظر می‌رسد فقط اهالی خانه سینما نبودند که انتظار بازگشایی
خانه‌شان را می‌کشیدند، بلکه بسیاری از وزرا هم منتظر این
اتفاق بودند که ما امروز اثرات آن را می‌بینیم.
خرسندم که شاهد حضور یک دولت فرهنگی در راس امور هستیم.
او که ریاست انجمن بازیگران سینمای ایران را نیز دارد در ادامه
گفت:
چند سال قبل در سینمای ما فیلم «مرهم» ساخته شد که فیلمی
خوش‌ساخت و در عین حال مبتنی بر احساس و منطق بود. علیرضا
داوودنژاد در این فیلم خشونت اعتیاد و موادمخدر را در کنار
لطافت خانواده قرار داده بود و توانسته بود احساس پشیمانی برای
معتاد و همچنین هشدار به خانواده‌ها را به صورت توامان به
بیننده منتقل کند.
متاسفانه به دلیل سانسور در سینما و تلویزیون کمتر توانسته‌ایم
به موضوعات مهمی مانند موادمخدر و مشکلات پیرامونی‌اش بپردازیم
. امیدوارم در عرصه سینما کمتر شاهد سانسور باشیم تا بتوان به
شکل ریشه‌ای به مسائل و مشکلات مهم اجتماعی پرداخت.
کمال تبریزی رئیس کانون کارگردانان ایران گفت:
فکر
می‌کنم موادمخدر به معضلی تبدیل شده است که به این راحتی‌ها
قابل حل نیست و تنها می‌توانیم از آن پیشگیری کنیم.
وقتی دوستانم دچار استرس و تشنج می‌شوند و خشونت‌های بی‌دلیل
را در رفتار دیگران با خودشان مشاهده می‌کنند (اتفاقی که در
سال‌های اخیر افتاد) میزان مصرف سیگارشان بالا می‌رود.
بنابراین فکر می‌کنم یکی از عوامل مهم گسترش اعتیاد شرایطی است
که مردم در آن به سر می‌برند. اگر بتوانیم حجم دوستی را در
جامعه افزایش و میزان خشونت‌ها را کاهش دهیم، شاید بتوان
اعتیاد را هم از طریق آن به نوعی کنترل کرد.
رییس کانون کارگردانان سینمای ایران در ادامه سخنانش با تاکید
بر اثرگذار بودن فضای جامعه بر گسترش بعضی از معضلات اجتماعی
مانند استفاده از موادمخدر، بیان کرد: من معتقدم اگر بتوانیم
تلخی را از جامعه برداریم، علاوه بر آنکه بسیاری از مشکلات
مردم حل خواهد شد، سینما نیز از امید سرشار می‌شود، به نظرم
اگر دولت یازدهم بتواند آرامش را به جامعه تزریق کند، در سوی
مقابل خواهد توانست بسیاری از معضلات اجتماعی را کنترل کند.
فکر می‌کنم وزارت کشور با همکاری خانه سینما می‌تواند کانال
تلویزیونی مختص آموزش‌های مربوط به موادمخدر داشته باشد. از
این طریق هنرمندان می‌توانند در ارتباط مستقیم با مردم، کمک
زیادی به پیشگیری از گسترش موادمخدر و صیانت خانواده‌ها از این
مشکل بزرگ بکنند.
فرشته طائرپور خطاب به وزیر کشور گفت:
شما جای درستی آمده‌اید. اینجا، جایی است که درباره تمام
موضوعات عالم (چه آنهایی محقق شده و چه آنهایی که نشده)
می‌توان کارهای ماندگار و تاثیرگذار ساخت که سال‌ها در ذهن
بماند.
یکی از مصادیق جرم هنرمندان و سینماگران در سال‌های اخیر،
«سیاه‌نمایی» بوده است. اگر وزارت کشور تکلیف ما را با این
واژه مشخص کند، ما نیمی از راه را طی کرده‌ایم.
وی در ادامه سخنانش به فیلم مستند بسیار تلخی درباره پیامدهای
اعتیاد در یک خانواده که از سوی وزارت کشور به خانه سینما
آورده شده بود و برای هنرمندان نمایش داده شد، اشاره کرد و
گفت: همین فیلم مستندی که دوستان خودتان به خانه سینما آوردند
و در اینجا نمایش دادند، اگر بخواهد به فستیوال‌های خارجی برود
متهم به سیاه‌نمایی می‌شود؛ ضمن آنکه چنین فیلمی در رسانه‌ها
نیز امکان نمایش ندارد. چرا باید اینطور باشد.
اگر تکلیف نظام در یک اعتماد متقابل با جامعه سینمایی در واژه
سیاه نمایی مشخص شود، ما می‌توانیم به آن نتیجه مطلوب که شما
(وزیر کشور) از ما انتظار دارید، برسیم.
تهمینه میلانی
گفت:
یکی از مهم‌ترین مشکلاتی که در حوزه‌ی اعتیاد یا مسائل اجتماعی
با آن روبه‌رو هستیم مساله‌ی آبروست که تاکنون کمتر درباره‌ی
آن کارشناسی شده است.
مفهوم آبرو دارد یک صدمه‌ی ویرانگر به خانواده‌ها می‌زند و
باعث می‌شود که عده‌ای بتوانند صورت مساله را قبل از حل کردن
آن به راحتی پاک کنند. مساله‌ی آبرو باعث می‌شود که فیلمساز
برای حرف زدن راجع به معضلات اجتماعی، به بی‌آبرویی و
سیاه‌نمایی متهم شود. یا دختری که در جامعه مورد تجاوز قرار
گرفته و زنی که از شوهرش کتک می‌خورد به خاطر معضل آبرو ساکت
باشد و چیزی نگوید.
فکر می‌کنم یکی از مشکلات ما این است که به جای آفتابه گردن
اراذل و اوباش انداختن و درس عبرت دادن به فکر فرهنگ‌سازی
نیستیم.
معتقدم اصلا مهم نیست که مسوولان رده بالای یک کشور درست فکر
می‌کنند یا غلط؛ چون حلقه اتصال سیستم با مردم، کارمند
پایین‌دستی است که متاسفانه مورد آموزش قرار نمی‌گیرد و به
همین دلیل قادر نیست که با مردم جامعه‌اش ارتباط صحیحی برقرار
کند.
یکی از مهم‌ترین کارهای دولت این است که حلقه‌ی اتصال آخر خود
با مردم را مورد آموزش دقیق قرار دهد؛ چرا که بسیاری از مشکلات
از همین آموزش ندیدن چنین افرادی آغاز می‌شود.
رزاق کریمی:
جامعه موجود زنده‌ای است که اگر تصویر خودش را در آینه ببیند
می‌تواند ناهنجاری‌ها را مشاهده کرده و در جهت رفع آن تلاش
کند. به نظرم یکی از بهترین شیوه‌ها برای انعکاس تصویر جامعه،
سینمای مستند است که متاسفانه از آن غافل شده‌ایم.
رسانه ملی به عنوان یکی از حامیان اصلی سینمای مستند در مواجهه
با فیلم‌های واقع‌نما، آنها را به شیر بی‌یال و دم و اشکم
تبدیل می‌کند و این کارش را هم به این بهانه انجام می‌دهد که
چنین فیلم‌هایی مخاطب ندارند.
چنین استدلالی در حالی از سوی مسوولان رسانه ملی بیان می‌شود
که شبکه‌های خارجی با نمایش مستندهایی که تصویری واقعی اما
ساختاری ضعیف دارند توانسته‌اند مخاطبان گسترده‌ای را به خود
جذب کنند.
به نظرم باید در شوراهای بالادستی و شوراهای سیاست‌گذار به
سینمای مستند و لزوم توجه رسانه ملی به آن توجه ویژه‌ای شود تا
این سینما بتواند به عنوان آیینه جامعه عمل کند.
منوچهر محمدی تهیه کننده سینمائی:
یکی دو هفته قبل در تلویزیون از آقای رحمانی فضلی خطاب به
رسانه‌ها شنیدم که گفته بودند شما شلاق تیغ انتقاداتتان را به
پیکر مسوولان درباره‌ی مواد مخدر وارد کنید و از چیزی هم
نترسید، به نظرم چنین دیدگاهی بسیار مهم است.
فکر می‌کنم به عنوان یک ایرانی خیلی باید احساس شرمندگی کنیم
که در کشورهای کوچک حاشیه خلیج فارس و در کوچه و خیابان‌های
آنها هیچ نشان روشنی از اعتیاد نمی‌بینیم؛ در حالی که در کشور
خودمان با نشانه‌های زیادی روبه‌رو هستیم. باید بپرسیم که آنها
چه کرده‌اند؟ قاعدتا راهکارهایی را به دست خواهیم آورد.
فکر می‌کنم در این حوزه ما نباید از اینکه این پدیده‌ی شوم از
پس الفاظ دیپلماتیک خارج شود، بترسیم. واقعا به شخصه ترجیح
می‌دادم در این جلسه به جای این که سینماگران صحبت کنند، چند
پدر و مادر و چند خانواده که درگیر معضل اعتیاد هستند درباره‌ی
ابعاد این قضیه صحبت می‌کردند تا مشکل آنها وجدان ما و شما را
بیدار می‌کرد.
کار ما و شما (وزیر کشور) مانند یک جراح است که می‌خواهد یک
غده سرطانی را عمل کند. در صورتی که او نتواند به درستی موضوع
را متوجه شود قطعا نتیجه‌ی درستی نخواهد گرفت.
فکر می‌کنم اتفاقا باید سیاه‌ترین و تلخ‌ترین وجه استفاده از
مواد مخدر را نشان داد تا حداقل یک جوان 16-17 ساله از اینکه
به سمت آن برود، بترسد. ضمن آنکه در این واقع‌نمایی اگر فسادی
هم در قوه قضاییه یا پلیس وجود دارد که باعث گسترش مصرف مواد
می‌شود را باید نشان دهدیم، نه اینکه فقط یقه یک معتاد را
بچسبیم.
محمدحسین حقیقی (تهیه‌کننده) گفت:
ما 30 سال است که در این کشور ادعای انقلاب فرهنگی داریم، چرا
نمی‌خواهیم قبول کنیم که در اتخاذ سیاست‌های گذشته حداقل در
بخش‌هایی از معضلات اجتماعی اشتباه عمل کرده‌ایم؟ چرا قبول
نمی‌کنیم جامعه‌ای که به خودش دروغ بگوید هیچ وقت به صلاح
نمی‌رسد.
معتقدم بعضی از مشکلات اجتماعی که امروز با آنها دست و پنجه
نرم می‌کنیم حاصل فاجعه عملکرد من و شماست. بیاییم در برخی از
حوزه‌ها بگوییم که اشتباه کرده‌ایم و از این به بعد کارها را
بر اساس واقعیات جامعه جلو ببریم.
نمی‌خواهم منکر پیشرفت‌های سال‌های اخیر، گسترش فرهنگ و ...
شوم که طبیعتا این پیشرفت‌ها مرهون زحمات همه‌ی دوستان در
دوره‌های مختلف مسوولیتشان بوده است اما امروز بچه‌های این
کشور با مشکلاتی نظیر اعتیاد روبه‌رو هستند که کار برای بعضی
از آنها به جاهای باریکی مانند تن‌فروشی رسیده است، با این
معضل باید چه کنیم؟
رضا کیانیان بازیگر سینما و تئاتر گفت:
چه اتفاقی افتاد که در هشت سال گذشته مردم ما کم‌کم یاد کره
شمالی افتادند؟ مردم عادی کره شمالی را نمی‌شناختند اما در
سال‌های اخیر دیدیم که حتی بچه دبیرستانی‌ها هم کره شمالی را
به خوبی می‌شناسند. بگذارید خودم به این سوال پاسخ دهم، این
اتفاق بر اثر سانسور در حد المپیک اتفاق افتاده است.
وقتی این حد از سانسور را شاهدیم همه‌ی حرف‌ها سرکوب می‌شود و
دیگر انگار هیچکس قرار نیست حرفی بزند و همه قرار است حرف‌های
دیگران را تایید کنند.
ما اینجا قرار است چه کنیم؟ قرار است حرف‌هایی بزنیم و پس از
آن همه‌مان جلسه را ترک کنیم و به قول معروف حاجی حاجی مکه؟
فکر می‌کنم باید یک کمیته مشترک و کاملا رسمی میان ستاد مبارزه
با مواد مخدر، وزارت کشور و سینماگران تشکیل شود تا به نتیجه‌ی
درست برسد و کاری انجام دهد.
گاهی مردم در کوچه و خیابان با ما مطالبی را مطرح می‌کنند و
می‌خواهند جایی که مسوولین را دیدیم یا در رسانه‌ها آن را مطرح
کنیم. به عنوان مثال مردم می‌گویند چرا هیچکس استفاده از مواد
مخدر را حرام نکرده است؟ از این پرسش‌ها بسیار است.
کمیته مشترک میان سینماگران و وزارت کشور را برای کمک به حل
مشکل استفاده از مواد مخدر پایه گذاری کنید.
خسرو امیرصادقی تهیه کننده سینمائی گفت:
یکی از مشکلات اصلی ما در حوزه‌ی قاچاق، قاچاق فیلم و
سریال‌هاست که شبکه‌های ماهواره‌ای به راحتی مرتکب آن می‌شوند.
این در حالی است که این شبکه‌ها به راحتی از سطح شهرهای مختلف
تبلیغ می‌گیرند و طبیعتا دفاتر و کارگزارانی در داخل کشور
دارند.
پیدا کردن عوامل این شبکه‌ها و دستیابی به منبع اصلی آنها در
داخل خیلی کار سختی نیست و اگر شما دستتان را در دست دکتر
ایوبی بگذارید در طول یک ماه می‌توانید مشکل ما را در این حوزه
کاملا حل کنید. در این صورت مطمئن باشید 50 درصد از سینمای
ایران را نجات خواهید داد.
گزارش تصویری این دیدار را می توانید از
اینجا ببینید!
پیک نت 27
آذر |
