|
محسن رفیقدوست: دو روز بعد از ملاقات سپاه با رهبری که در آن
نشست، ایشان مطلب و استراتژی «نرمش قهرمانانه» را به کار
بردند، خبرگزاری ها سراغ من آمدند و نظرم را جویا شدند. جوابم
این بود که برداشت من این است که نرمش یعنی این که ما آماده
گفتگو شویم و قهرمانانه هم یعنی پشت سر رهبری حرکت کنیم. یعنی
هرچه ایشان می گویند همان را بگوییم.
کمی عقب تر می روم. در زمان امام هم من چندبار مواردی شبیه این
را گفتم که مورد اعتراض هم قرار نگرفت. الان هم تکرار می کنم.
سؤال ما این است که اگر با کسی دعوا کردیم، تا ابد قهر بکنیم
یا این که برای حل مشکل حرف بزنیم. در قهر چه چیزی گیر ما می
آید؟ یعنی ما به جرم این که نمی خواهیم با آمریکا رابطه داشته
باشیم تمام جلسات سازمان ملل را ترک کنیم؟ این درست است یا این
که مقتدرانه برویم و حرف خودمان را بزنیم.
زمان امام هم به عنوان یک مقلد ایشان، اگر امام دستور می دادند
که به واشنگتن بروم دست ریگان را ببوسم، این کار را می کردم؛
تعلل هم نمی کردم. یک مطلب دیگر در زمان امام بود که اگر
اشتباه گفته بودم حتما از سوی دفتر امام تکذیب می کردند. این
که سال 62 یا 63 که وزیر سپاه شدم جایی برای استقرار نداشتم.
فکر کردم که اگر امام اجازه دهند به لانه جاسوسی بروم و در
آنجا مستقر شوم. در آن زمان هم در اختیار سپاه بود. جماران
رفتم به حاج احمد آقا گفتم می خواهم یک چنین سؤالی از امام
بپرسم. ایشان با خنده گفتند برو خودت از امام سؤال کن. امام
گفتند چرا می خواهید به آنجا بروید. مگر قرار است ما هزار سال
با آمریکا اختلاف داشته باشیم. به آنجا نروید.
پیک نت 4
آبــــــان |
