نایب رئیس اتاق بازرگانی مشترک ایران و چین گفته است:
چین حاضر است با شرایط بسیار خوبی، فاینانسور پروژه های ایران
باشد. هیچ پولی از ایران در چین بلوکه نیست و رقم واقعی پول
نفت ایران در چین،
۱۸
میلیارد یورو - معادل
۲۲
میلیارد دلار- است.
خبرگزاری مهر به نقل از مجیدرضا حریری نایب رئیس اتاق بازگانی
ایرن و چین نوشت:
ایران هیچ دارایی بلوکه شده ای در چین ندارد.
در جریان مذاکرات اخیر هیات ایرانی که به چین سفر کرده بود، به
چینی ها اطمینان دادیم که در هر شرایطی، حتی اگر ایران با دنیا
رابطه اقتصادی مطلوب تر از شرایط فعلی داشته باشد نیز جایگاه
چین جایگاه این کشور در اقتصاد ایران حفظ خواهد شد
.
چین در راس پنج شریک تجاری اول ایران است و حتی اگر مشکلاتی
نیز بر سر راه ایران وجود نداشت، باز هم چین شریک اول ایران
محسوب می شد، چرا که این کشور در منطقه با همسایگان ایران از
جمله امارات تعامل دارد. چین یکی از بزرگترین خریداران نفت
ایران است.
چین هم اکنون بعنوان کارخانه دنیا مطرح است و محصولات،
تکنولوژی و ماشین آلات آن به همه جای دنیا صادر می شود و
بنابراین ایران نیز نمی تواند از تجارت با این کشور مستثنی
باشد.
این که ما در شرایطی هستیم که با غربی ها نمی توانیم معامله
کنیم و بنابراین با چین بیشتر معامله می کنیم، حرف درستی است؛
اما این به مفهوم آن نیست که اگر با غربی ها بتوانیم مبادله
داشته باشیم، کمتر از ارقام فعلی با چین مبادله خواهیم داشت.
چین شریک اول تجاری ما است. یعنی ما
۳٫۷
میلیارد دلار به چین نفت و کالا فروخته ایم و
۴٫۶
میلیارد دلار از چین کالا وارد کرده ایم.
در نفت و گاز نیز، چین بزرگترین خریدار نفت و گاز ما است و در
شرایطی که همه دنیا با ما رفتار اقتصادی خوبی نداشتند، چین
بهترین رفتار را داشته است و اگرچه این، در شرایط عادی بهترین
رفتاری نبوده که می توانست با ما داشته باشد، اما این بهترین
رفتاری بوده است که چین با ما در شرایط تحریم دارد؛ بنابراین
سوال اینجا است که جو ضد چینی از کجا نشات می گیرد.
این جو را می توان ناشی از احساس و نه تعقل دانست، چرا که در
این شرایط، کشورهایی در دنیا خریدار نفت ایران هستند، اما نه
کالا به ایران می فروشند و نه ایران می تواند پول نفت خود را
از این کشورها جابجا کند؛ در حالیکه چینی ها هم به ما کالا می
فروشند و هم بخشی از پول نفت ما را جابجا می کنند.
ایران در حال حاضر، با سپرده ای که در چین با پول نفت خود
دارد، می تواند بخش هایی از طرحهای خود را از طریق فاینانس
چینی اجرایی کند.
هم اکنون چینی ها پذیرفتند که بخشی از پول نفت ایران که قابلیت
جابجایی ندارد را بعنوان تضمین قراردادهای فاینانس بپذیرند و
تا سه برابر آن مبلغ، پروژه های ایران را فاینانس کنند؛
بنابراین هر یک دلار ایران در چین، تا سه دلار می تواند
فاینانس روی پروژه ها را به همراه داشته باشد، اما اینکه ما
پروژه به اندازه کافی نداریم و یا اگر نمی توانیم هزینه ریالی
سهم خود را در این پروژه ها تامین کنیم، مشکل، چینی ها نیستند.
چینی ها پذیرفتند که در اجرای پروژههایی که فاینانس می کنند،
سهم
۵۰-۵۰
را اجرایی کنند، یعنی
۵۰
درصد پروژه ها ساخت ایران باشند و
۵۰
درصد از چین وارد شود.
در شرایط عادی نیز فاینانسورهای بین المللی به راحتی این شرط
را نمی پذیرند و اگر قرار است که به رابطه ایران و چین نگاه
شود، خوب است با اطلاعات کامل نگاه شود که قضاوتها بر اساس
اطلاعات درست باشد.
اگر به موقع تامین مالی پروژه ها را صورت دهیم، این فضا وجود
دارد که این نسبت
۵۰-۵۰
به نفع ساخت داخل افزایش یابد و این ظرفیت وجود دارد که البته
بستگی به مذاکره کنندگان، نوع پروژه ها و شرایط ایران دارد.
پیک نت 20
آبــــــان |