|
اواسط دهه هفتاد قرار شد در یك شركت خصوصی چهارپنج نفره، قالب
های فلزی و پلاستیك "فشنگی روغن" پژو ٤٠٥ را برای شركت ساپكو
(تامین قطعات ایران خودرو) بسازیم. یكی دو نمونه در اختیارمان
قرار دادند و چند كپی از نقشه های قطعه. شنیده بودیم طرف
فرانسوی دانش فنی تولید ٤٠٥ را به ایران فروخته و به همین خاطر
خیالمان راحت بود مشكلی در مهندسی معكوس قطعه نداریم. بررسی
نقشه ها اما حاكی از چیز دیگری بود. نه تنها هیچ اطلاعات دقیقی
درباره آنالیز مواد به كار رفته وجود نداشت، نقشه ها نیز به
نحو "هوشمندانه"ای ناقص بودند. در هر شیت نقشه، یكی دو
"اندازه" به گونه ای حذف شده بودند كه به هیچ وجه نمی شد با
اطلاعات موجود به ابعاد دقیق قطعه رسید. حیرت انگیز بود.
مراجعه به ساپكو و بررسی قطعات، حقیقت هولناكی را آشكار كرد؛
تقریبا تمام نقشه هایی كه در آن چند روز بررسی كردیم ناقص
بودند؛ یك كلاهبرداری "مهندسی
شده" از شریك ثروتمندی به نام ایران؛ شریكی كه با سخاوت تمام،
بازار بزرگش را وقف كمپانی های فرانسوی كرده بود. ما مهندسانی
تازه كار بودیم و صدایمان به جایی نرسید. تا اینكه دوسال پیش
دیدم "همشهری اقتصاد" گزارشی با این مضمون منتشر كرده كه شركت
پژو نقشه های ناقص به طرف ایرانی تحویل می داده است. من نمی
دانم چرا مدیران سرزمین ما در آن سالها از میان تمام پیامبران
جرجیس را برگزیدند و سراغ خودروسازهای فرانسوی رفتند؛ می دانم
اما چون برای حرفهایم سند و مدرك ندارم رها می كنم. اما یقین
دارم متولیان آن روز امور می دانند شركتهای بسیار معتبر دیگری
بودند كه اگر می شد با آنها شراكت كنند، حال و روز صنعت قطعه
سازی و خودروسازی ما این نبود كه هست؛ تكثیر تاسف برانگیز
ورشكستگی در سطوح كلان و خرد. اوایل دهه هشتاد در گزارش نشریه
ای بین المللی خواندم كه بازار ایران بخش عمده ای از مشكلات
پژو و سیتروئن را حل كرد؛ العهده علی الراوی؛ اما امروز كه
موضع فرانسوی ها را در ژنو دیدم، با خودم فكر كردم آیا حجم
عظیم قراردادهای ما با خودروسازان فرانسوی و شركتهای نفتی مثل
"توتال" حتی نتوانست كاری كند كه امروز نه یك پشتیبان كه لااقل
یك رای منتقد خاموش در پنج بعلاوه یك داشته باشیم؟ ما با
سرمایه هامان چه كرده ایم در این سالها؟ نكند اساسا جای دوست و
دشمنمان را اشتباه گرفته ایم؟
پیام تکمیلی و توضیحی در همان فیسبوک:
mad Taghipour-
اصولا رویه شركت پژو ( و فكر میكنم تمام شركتهای خودرو ساز
جهان) اینگونه است كه نقشه های سازندگان خود را منتشر نمیكنند.
چراكه حق امتیاز طراحی آن قطعات با سازندگان مربوطه میباشد.
اگر ایران خودرو نیاز به آن نقشه داشته باشد او را به سمت آن
سازنده هدایت مینماید. پژو در این قبیل موارد نقشه ای فانكشنال
ارائه میدهد كه در آن ابعاد كلی و برخی مشخصه های مهم قطعه درج
میشود.
در مورد عكس العمل فرانسه در مذاكرات اخیر هم هیچ بعید نیست كه
هدفش برگشتن به صنعت خودرو ایران باشد. چرا كه ایران خودرو پس
از قطع روابط با پژو سیاستی را پیش گرفت كه وابستگی به فرانسه
را كمتر كند . بر اساس خودرو 206 صندوقدار توانست "رانا" را
طراحی و وارد بازار نماید. این رویه هنوز ادامه دارد و ایران
خودرو در صدد است كه كلا از پژو منفك شود.
پیک نت 21
آبــــــان |
