|
"گنادی زوگانف" رهبر حزب کمونیست روسیه در مصاحبه ای با
کارکنان مطبوعاتی این حزب ، در ارتباط با حوادث مصر نظرات خود
را اینگونه بیان کرد:
ریشه رویدادهای مصر و آشفتگی آن را باید از یکسو در "بهار
عربی" و حوادث کشور های همجوار آن جستجو کرد و از سوی دیگر
نقشه آمریکا برای "خاورمیانه بزرگ".
تغییر نقشه جغرافیایی منطقه نیز ارتباط تنگاتنگ دارد با منابع
سر شار انرژیی که واشینگتن به دنبال آن است . برای دست یابی
به چنین استتراتژی " کاخ سفید " احتیاج به آشفتگی و بهم ریختگی
کنترل شده این کشور ها داشت . در ظاهر امری خود انگیخته اما
در عمل تاثیر گذار بر روند " دمکراسی " خواهی مردم . به بیانی
دیگر سواستفاده از پتانسیل عمیق مسلمانان برای کنترل مردم
منطقه .
جنب و جوش ها ابتدا زنجیره وار از تونس شروع و سپس نوبت به مصر
رسید و از آن جا به لیبی و به دنبال آن به سوریه بعنوان کشور و
حکومتی مستقل که تا به امروز در مقابله با تروریست ها پایداری
کرده است ، کشانده شد و مجددا به مصر باز گشت .
- حوادث اخیر مصر را چگونه ارزیابی می کنید ؟
روگانف: نباید فراموش کرد که "اخوان المسلمین" ساخته و پرداخته
انگلستان است و بنیانگذداری آن به دهه 30 قرن گذشته باز می
گردد که با همکاری سرویس های اطلاعاتی این کشور سازمان داده شد
. هدف غرب از بر پایی چنین تشکیلاتی داشتن دست دراز در آینده
منطقه بود.
سال های طولانی "اخوانی" ها تلاش کردند تا در خاور میانه و
شمال آفریقا به قدرت برسند، تا این که دوسال قبل با پشتیبانی
ایالات متحده آمریکا برای اولین بار در مصر توانستند قدرت را
بدست بگیرند.
برکناری حسنی مبارک خواستی بود همگانی که ریشه در مشکلات
اقتصادی و زندگی مشقت بار مردم مصر داشت. "اخوان المسلمین" بر
یک چنین بستری به قدرت رسید و شعار بهبود زندگی مردم را داد
اما آنچه آنها درعمل انجام دادند نه بهبود زندگی مردم، بلکه
اجرای قوانین "شریعت" بود که هیچ وجه تشابهی با قوانین مدنی
مورد نظر توده های وسیع مردم نداشت.
رهبران "اخوان المسلمین" با پشت کردن به نیاز های مبرم اجتماعی
- اقتصادی مردم مصر عزم کردند تا هر چه بیشتر آشفتگی و نا امنی
را بر کشور حاکم کنند. در این شرایط بود که توده های میلیونی
مردم مصر به خیابان ها آمدند و با یک نمایش 20 میلیونی پاسخ
"اخوانی" ها را دادند.
آمدن ارتش به میدان و حمایت از مردم امری بود اخلاقی، خصوصا که
آن ها به یک خواست ملی علیه "اخوان المسلمین" پاسخ دادند. اگر
ارتش در چنین شرایطی دخالت نمی کرد و فقط ناظر بر حوادث بود
ابعاد کشته ها از ده ها هزار نیز می گذشت.
باید پذیرفت که اقدام ارتش یک کودتای معمولی نبود. در کشورهای
خاورمیانه و آفریقا ارتش مهم ترین نیروی منسجم و قدرتمند است.
گذشته های نه چندان دور نشان می دهند که ارتش با به دست گرفتن
قدرت در برخی از این کشورها به نیاز مردم خود پاسخ مثبت داده
است. ارتش مصر از اجرای فرمان "حسنی مبارک" برای رو دررویی با
مردم سر باز زد و همین رفتار را در مواجهه با "مرسی" نیز به
اجرا گذاشت . اقدام ارتش مصر را می توان ناشی از فشار توده های
مردم دانست. "اخوانی" ها در مصر مجری سیاست های کاخ سفید
بودند. پس می توان با توجه به پایداری مردم و ارتش سوریه در
مقابله با "اسلامیست های تند رو" گفت که آمریکا دومین شکست را
در کشور مصر متحمل شد.
- خشمی که "اخوانی" ها از خود نشان دادند تا چه اندازه مورد
حمایت اعضای آنست؟
- رهبران اخوان المسلمین در بدو امر اعلام کردند که تظاهرات و
نمایشات خیابانی آنان کاملا مسالمت آمیز و بدون خشونت خواهد
بود، اما زمانی که عرصه را باخته دیدند با تمهید های قبلی،
افراد آموزش دیده آنها دست به اسلحه بردند و با پلیس و ارتش با
زبان تفنگ سخن گفتند. تعداد زیادی از تروریست هایی که تحت فشار
دولت و مردم سوریه از آن کشور متواری شدند در صحنه های خیابانی
مصر دیده شدند . هدف های مورد نظر آنها پاسگاه های پلیس و
پادگان های نظامی بود. در زمان ریاست جمهوری "مرسی" ما شاهد
حمله تند روان "اسلامیست" به کلیسا ها و بیمارستان های متعلق
به مسیحیان بودیم و مکان هایی که به غیر مسلمان ها تعلق داشت.
جالب است که بدانید بیشترین بیماران بیمارستان های میسحی را
بیماران مسلمان تشکیل می دادند .
اشغال مسجد "الفاتح" توسط "اخوان المسلمین" اوج خشونت آنها
بود. ارتش کوشش بسیار کرد تا از برخورد خونین جلوگیری کند، تا
جایی که پیشنهاد مذاکره با هوا دارن "اخوان المسلمین" را داد،
اما تند روهای اسلامیست در سودای دیگری بودند و فکر می کردند
افکار عمومی از آن ها حمایت خواهد کرد و به حکومت باز خواهند
گشت. با پایان گرفتن گروگان گیری در این مسجد، طرح رهبران
"اخوان المسلمین" برای باز گشت به قدرت عملا شکست خورد.
- اما کشته شدن تعداد زیادی از شهروندان مصر در بر خورد با
پلیس و ارتش بازتاب جهانی وسیعی داشت و برخی از کشور ها خواهان
تشکیل فوری جلسه شورای امنیت سازمان ملل متحد شدند.
- باید دید چه کشور هایی خواهان برچیدن شدن حکومت نظامی در
شهرهای بزرگ مصر شدند؟ آمریکا، انگلستان و فرانسه در صدر جدول
معترضین به حکومت نظامی اند و بدنبال آنها ترکیه که همفکرانش
در مصر به تله افتاده اند. در واقع این ارکستر جهانی، از
تندروهای اسلامیست پشتیبانی می کردند. از طرف دیگر در پروسه
حوادث خاورمیانه موضع گیری هایی هم دیده می شود که نشانگر
تغییر سیاست های برخی از کشورهای منطقه است. دخالت سعودی ها و
قطری ها در حوادث مصر یکی به سود ارتش مصر و دیگری به سود
اخوان المسلمین باید مسئله استراتژی امریکا برای خاورمیانه را
برای ما روشن تر کند.
- منافع ملی روسیه در ارتباط با مصر را چگونه ارزیابی می کنید
؟
- مصر یکی از مهمترین کشورهای اتحادیه عرب و قدرتمند ترین کشور
خاورمیانه و عاملی توانا در توازن قوا در حوزه مدیترانه است.
بنا براین برای کشور ما اهمیت استراتژیکی دارد. روابط ما با
این کشور کهنسال، از سال های دور تا به امروز افت و خیز های
زیادی داشته است اما در کل رو به تکامل و بهبودی است. مصرهمیشه
شریک قابل اعتماد اقتصادی و سیاسی روسیه بوده است. افکار عمومی
مصر همواره به نقش اتحاد شوروی در پشتیبانی از آن کشور در
مقابل اسرائیل به دیده مثبت نگاه کرده است. ساختن سد "آسوان"
بر رودخانه نیل که کشورما نقش اول را در آن داشت همواره در
خاطره آن ها زنده است.
سایت حزب کمونیست روسیه
http://kprf.ru/international/capitalist/122028.html
پیک نت 2
شهریور |
