|
دبیرکل حزب کمونیست فرانسه در سنای
این کشور سخنرانی کرد. این سخنرانی درباره
سوریه و مخالفت با سیاست دولت فرانسه در برابر این کشور بود،
اما در این سخنرانی مفصل اشاره مهمی هم به ایران کرد.
"پیر لوران" دبیر کل حزب کمونیست فرانسه در سنای این کشور - 4
سپتامبر 2013 گفت:
در تراژدی که امروز سوریه در آن فرو رفته است، به رنجی که مردم
این کشور متحمل می شوند فرانسه در مقابل یک دوراهی قرار گرفته
است: یا بدنبال اهداف امریکا در سوریه و به راه جنگ کشیده شود،
یا نقش ویژه، مستقل و مثبت خود را تعریف کند و بجای توهم
بکارگیری زور و خطرات مداخله نظامی برای یک راه حل مبتنی بر
گفتگو که به کشتار خاتمه دهد و راه گذار به دموکراسی را هموار
کند بکوشد. این گزینش دارای اهمیت بسیار برای سوریه، برای همه
منطقه و برای فرانسه است.
امروز از هر سه فرانسوی دو تن مخالف مداخله نظامی است. در
برابر مسئله ای با این اهمیت، در جهانی اینچنین پیچیده،
نهادهای قانونی ما که تصمیم گیری درباره آغاز جنگ را در اختیار
تنها یک تن یعنی رئیس جمهور قرار داده نشان از کهنگی و پوسیدگی
دارد. من بطور رسمی تکرار می کنم: هیچ تصمیمی نباید بدون رای
قبلی پارلمان در این مورد اتخاذ شود.
آیا می توان سوریه را، اهداف نظامی و زیرساخت های این کشور را
بمباران کرد؟ همچون یک قمار، فقط برای انکه "ضرب شستی" نشان
داد، برای انکه نتیجه آن را دید؟ بدون مشروعیت حقوق بین المللی
و اجازه سازمان ملل متحد؟ بدون بررسی تهدیدهایی که برای منطقه
بویژه در لبنان بجای خواهد گذاشت و از هم اکنون نیز با توالی
بمب گذاری ها، تلافی جویی ها و انتقام گیری ها بجای گذاشته
است؟ بدون بررسی پیامدهای آن برای مردم غیرنظامی سوریه، تلافی
احتمالی حکومت آن کشور؟
همین چند روز پیش، هنگام "کنفرانس سفرا" آقای رییس جمهور
درباره بحران هسته ای ایران بطور روشن چنین گفت: " زمان محدود
است (...) خطر افزایش می یابد و شمارش معکوس از هم اکنون آغاز
شده است." ما امیدواریم - آقای وزیر خارجه - که این جمله بندی
خطرناک که متوجه نزدیک ترین متحد سوریه است به معنای اعلام
انکه بحران ایران نیز مانند سوریه، در زمان خود، باید از طریق
گذار به مرحله مداخله نظامی تازه، بمباران های تازه حل شود
نباشد. امروز در پاریس همچون واشنگتن گفته می شود که درمورد
سوریه, همچون ایران "همه گزینه ها روی میز هستند" ... و از
جمله "جنگ"؟
شما تا کجا می خواهید پیش روید؟
آقای وزیر! من می خواهم که به این پرسش من پاسخ داده شود.
امروز ضرورت اعلام جنگ نیست. ضرورت بنای یک آینده مشترک
برای
همه خلق های این منطقه حیاتی مدیترانه و خاور نزدیک است.
پیک نت 21
شهریور |
