|
وزیر خارجه جمهوری اسلامی (ظریف) برای شرکت در نشست وزرای
خارجه کشورهای عضو سازمان ملل چمدان های خود را بست تا به
همراه وسیع ترین هیات نمایندگی جمهوری اسلامی راهی نیویورک
شود. هیاتی سیاسی و اتمی. چهل و هشت ساعت پس از وی، حسن روحانی
به طرف نیویورک حرکت می کند. و این هر دو سفر برای شرکت در
اجلاس سالانه سازمان ملل است. این مهم ترین حضور جمهوری اسلامی
در امریکاست زیرا مقدمات دور جدید مذاکرات اتمی با 1+5 در
همین سفر و پس از مذاکره و تفاهم بر سر دستور کار و زمان نشست
با سران این گروه باید فراهم شود. مذاکراتی که مهم ترین بخش آن
تفاهم با امریکاست و این می تواند سرآغاز مذاکرات سیاسی ایران
و امریکا نیز باشد. سفر و مذاکرات مهم معاون امریکائی دبیرکل
سازمان ملل "فلتمن" با ارشدترین مقامات جمهوری اسلامی در "سعد
آباد"، و سپس اعزام معاون دیگر دبیرکل سازمان ملل خانم "آموس"
به ایران به بهانه بررسی کمک های بشر دوستانه (!) به همراه یک
هیات و دیدار و مذاکراتش با محمد جواد ظریف و هیاتی از وزارت
خارجه باندازه کافی نشان دهنده اهمیت آن رویدادی است که در
نیویورک باید متنظر آن بود. با شناختی که از حسن روحانی وجود
دارد، شک نیست که او برای رفتن به نیویورک و مذاکرات پیش رو،
همه شرط و شروط ها را، با توجه به شرایط وخیم اقتصادی، نتایج
تحریم ها و اوضاع منطقه، با آقایان نظامی و امام جمعه و اهل
بیت و شخص رهبر در تهران کرده است.
حضور حسن روحانی در همایش وسیع فرماندهان سپاه و سخنرانی برای
آنها با تاکید بر این که "دشمن از تجهیزات نظامی ما نمی ترسد!"
و سپس دیدار فرماندهان سپاه با رهبر جمهوری اسلامی نیز درعمل
نشانه زمینه پذیرش آن رویدادی است که در نیویورک باید منتظر آن
بود. بویژه که رهبر جمهوری اسلامی در دیدار با فرماندهان سپاه
مستقیما اشاره به مذاکره کرد. و البته، این مهم نیست که با چه
صفات و الفاظ و ادعائی!
در مجلس نیز وضع تقریبا همینگونه است. یعنی زمزمه پذیرش آن
رویدادی که در امریکا باید منتظر آن بود و جلوگیری از گشوده
شدن غیر مسئولانه دهان برخی نمایندگان مجلس در این ارتباط.
دراردوی امام جمعه ها نیز وضع به همینگونه باید باشد. چنان که
گلوی کیهان شریعتمداری را گرفته اند. درباره مجلس، سخنان علاء
الدین بروجرودی رئیس کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس و
سخنان رهبر برای فرماندهان سپاه را درهمین شماره پیک نت
بخوانید.
پیک نت 27
شهریور |
