|
دکتر حسن روحانی، در آستانه حرکت به طرف نیویورک، برای شرکت در
اجلاس عمومی مجمع سالانه سازمان ملل متحد، به سبک پوتین رئیس
جمهور روسیه مقاله ای نوشت و برای چاپ در اختیار روزنامه
واشنگتن پست قرار داد که روز گذشته در این روزنامه منتشر شد.
مقاله پوتین در ارتباط با بحران سوریه در نیویورک تایمز منتشر
شده بود.
عنوان این مقاله «چرا ایران به دنبال تعامل سازنده است» می
باشد و مهم ترین محور آن که سیاست خارجی جدید جمهوری اسلامی را
بازتاب می دهد، این تاکید روحانی در آن مقاله است: دوران دشمنی
های خونین گذشته است. این مقاله را با اندکی تلخیص و حفظ مهم
ترین بخش های در ادامه می خوانید:
به گزارش ایلنا، متن کامل این یادداشت که در آن رئیس‌جمهوری
اسلامی ایران کشورهای دنیا را به همکاری سازنده، دعوت کرد، به
شرح ذیل است:
سه ماه قبل خط مشی من تحت عنوان «تدبیر و امید» با استقبال
گسترده‌ای از جانب مردم مواجه شد. ایرانی‌ها روش من در امور
داخلی و بین‌المللی را انتخاب کردند.
جهان تغییر کرده است. سیاست بین‌الملل دیگر یک معادله یک
مجهولی نیست، بلکه به حوزه‌ای چند بعدی تبدیل شده که در آن
ممکن است همکاری و رقابت به صورت همزمان شکل بگیرد. دیگر دوره
دشمنی های خونی گذشته است. از رهبران جهان انتظار می‌رود که
تهدیدها را به فرصت تبدیل کنند.
در جهانی که سیاست‌های جهانی دیگر معادله‌ای تک‌بعدی نیست،
پیشبرد سیاست‌ها در جهت منافع یک طرف بدون در نظر گرفتن منافع
دیگران، غیرقابل تصور است. راهبرد سازنده در دیپلماسی به معنی
نادیده گرفتن حقوق دیگری نیست. بلکه بدان معنی است که بر مبنای
احترام متقابل و موقعیت برابر با طرف دیگر وارد تعامل شوید تا
بتوانید نگرانی‌های مشترک را پاسخ بگوئید و به اهداف مشترک دست
یابید. تفکرات تک‌بعدی و جنگ سرد به زیان دیدن همه طرف‌ها منجر
خواهد شد.
بیش از یک دهه از یازده سپتامبر گذشته، دو جنگ پس از آن آغاز
شده و القاعده و دیگر گروه‌های تندرو به ویرانگری‌های خود
ادامه می‌دهند. سوریه، نگین تمدن بشری، امروز شاهد خشونت‌های
دردناکی از جمله استفاده از تسلیحات شیمیایی است، که ما آن را
قویا محکوم می‌کنیم. در عراق،
۱۰
سال بعد از تهاجمی که به رهبری آمریکا انجام شد، هنوز هم ده‌ها
نفر در خشونت‌های روزمره جان خود را از دست می‌دهند. افغانستان
هم با خونریزی‌هایی مشابه و البته مختص به خود مواجه است.
ما باید در کنار هم برای پایان دادن به رقابت‌های ناسالم و
مداخلاتی که به تشدید خشونت منجر شده و ما را از هم دور
می‌کند، تلاش کنیم. ما باید برای تلاش سازنده در جهت برقراری
گفت‌وگوهای ملی چه در سوریه چه در بحرین، دست به دست هم دهیم.
ما باید فضایی به وجود آوریم که در آن مردم منطقه بتوانند خود
در مورد سرنوشتشان تصمیم‌گیری کنند. به عنوان بخشی از این طرح،
من آمادگی دولتم برای تسهیل برگزاری مذاکرات بین دولت سوریه و
مخالفان را اعلام می‌کنم.
ما و شرکای بین‌المللی‌مان وقت زیادی را صرف بحث در مورد
چیزهایی کرده‌ایم که نمی‌خواهیم، نه چیزهایی که می‌خواهیم. این
تنها مختص به روابط خارجی ایران نیست. در شرایطی که سیاست
خارجی تابعی مستقیم از سیاست‌های داخلی است، پرداختن به
چیزهایی که نمی خواهیم، ساده‌ترین راهی است که برای حل موضوعات
دشوار پیش‌روی بسیاری از رهبران دنیا است. بعد از ده سال پا پس
و پیش گذاشتن، اکنون آنچه که همه طرف‌ها در رابطه با برنامه
هسته‌ای ما نمی‌خواهند، مشخص شده است. وجود محرکی مشابه در
راهبردهای اتخاذشده در قبال سوریه نیز مشهود است.
برای خروج از بن‌بست در زمینه مسائلی چون سوریه، برنامه
هسته‌ای کشورم و بحث ارتباط با ایالات متحده، باید به جای آنکه
بر چگونگی جلوگیری از بدتر شدن اوضاع تمرکز کنیم، باید در مورد
اینکه چطور می‌شود اوضاع را بهتر کرد، فکر و گفت‌وگو کرد. در
این راستا، ما باید به صورتی شفاف، دقیق و صادقانه آنچه را که
می‌خواهیم مشخص کنیم و اراده سیاسی را نیز برای عملی شدن آن،
به خدمت بگیریم. این ماهیت اصلی راهبرد من برای تعامل سازنده
است.
در حالی که برای حضور در افتتاحیه مجمع عمومی سازمان ملل عازم
نیویورک می‌شوم، به همتایان خودم توصیه می‌کنم از فرصتی که
انتخابات اخیر ایران فراهم کرده، استفاده کنند. به آن‌ها توصیه
می‌کنم از اختیاری که مردم برای تعامل اعتدالی به من داده‌اند،
استفاده کنند و به تلاش‌های دولت من برای به جریان انداختن
گفتمانی سازنده، صادقانه پاسخ دهند.
پیک نت 30
شهریور |
