|
با عرض سلام خدمت گردانندگان پر تلاش سایت وزین پیک نت.
بنده یکی از خوانندگان مطالب، اخبار و تحلیلهای شما می باشم.
آنچه مرا از دنبال کنندگان سایت شما کرده ، بیان اخبار و
تحلیلهای جامع و دقیق از شرایط ایران، منطقه و جهان است.
می خواستم اگر برایتان مقدور است جهت اطلاع رسانی به هم
میهنانم این نامه را منتشر کنید تا اوضاع جامعه و فساد پنهان
درآن بردیگر خوانندگان
نیز آشکار شود.
در جریان انتخابات 92 شورای شهر که آنرا با ریاست جمهوری تجمیع
کرده بودند، اتفاقات مضحک و بعضا دردآور و شرم آوری رخ داد که
بیان آن خالی از لطف نیست!
تعدادی از اعضای شورای شهر(ملایر) که در فساد و رشوه خواری
شهره آفاق شده اند (قصدم زیر سوال بردن اعضای خدوم و صادق این
مجموعه نیست) خود را برای حضور مجدد در انتخابات شورا مهیا
کرده بودند.
هیئت بررسی کننده صلاحیت نامزدهای شورای شهر در ابتدا این
اشخاص را بخاطر داشتن پرونده، رد صلاحیت کرده ولی ایشان که
نمیخواستند دستشان از خوان پر نعمت کوتاه شود پیگیر رد صلاحیت
خود شده و با ارتباط گیری با مرکز استان و استانداری و گرفتن
توصیه، دوباره خود را به هیئت نظارت تحمیل کردند.
جالب اینست که توجیه عالیجنابان استانداری این بوده: انتخابات
باید شلوغ و پر شور باشد و دستکم افراد زیادی وارد گردونه
انتخاب شوندگان شوند و به تبع، هر کدام از این نامزدها اطرفیان
و نزدیکان خود را وارد میدان کنند، بدین ترتیب هم اهداف و
سیاست برگزار کنندگان انتخابات تأمین شود و هم این افراد
بیایند و فضا را رقابتی کنند.
تخلفات عمده این اعضا بدین شرح است:
انبوه سازان و صنف ساختمان ساز بخاطر تخلفات قانونی معمولا
مجبور به پرداخت جریمه به شهرداری می شوند. یکی از این موارد
بدین شرح است: یکی از این انبوه سازان با داشتن تخلفات فراوان،
چیزی حدود یک میلیارد تومان جریمه باید به شهرداری پرداخت
میکرده، با زد و بند با یکی از اعضای فاسد شورا این پرونده به
کمیسیون ماده صد برای بررسی مجدد فرستاده می شود. در یک حرکت
معجزه وار جریمه یک میلیاردی به 200میلیون تومان کاهش می یابد!
از آنطرف حق الزحمه این کار از طرف انبوه ساز با واگذاری کلید
یک باب آپارتمان به این عضو زحمتکش شورا که از قضا فرزند شهید
نیز می باشد، جبران می شود.
نمونه دیگر:
مگر درآمد یک نماینده شورای شهر چقدر است که یک نامزد برای
وارد شدن به شورا و پیروزی در انتخابات حاضر می شود چیزی نزدیک
به 290 میلیون تومان هزینه کند؟ از توزیع کارت شارژ تلفن همراه
گرفته تا توزیع بلیط استخر و دادن شام و ناهار و در روز رأی
گیری با خریدن هر رأی به مبلغ 10هزار تومان تا بتواند بعنوان
یکی از اعضا وارد شورای شهر شود. اتفاقا چندی قبل پدر همین فرد
مجلس جشنی در یکی از سالن های این شهر برگزار کرد. از بزن و
بکوب و رقص و آواز گرفته تا ریخت و پاش و...، فکر می کنید همه
اینها به چه مناسبت بوده؟ جشن 11میلیارد تومانی! ایشان چون
سرمایه اش به 11 میلیارد تومان رسیده این بساط را براه انداخته
بود. خود این عضو کذایی شورا و پدرش و اقوام و بستگانشان که در
این شهر کاملا شناخته شده اند، تا چندی پیش در روستا زندگی می
کردند، وقتی پایشان به شهر باز شد و وارد صنف بساز و بندازها
شدند توانستند با زد و بند و دزدی از کار و استفاده از مصالح
غیر استاندارد به پول و سرمایه ای برسند و به جرگه انبوه
سازان بپیوندند؛ تا اینکه به این نتیجه رسیدند باید جا پایی هم
در قدرت سیاسی کسب کنند، که هم بتوانند از سرمایه شان محافظت
کنند و هم از رانت قدرت بهره مند شوند.
در جامعه ای که کارگر به حقش و مزد بازوی کارش نمی رسد(دستمزد
ماهیانه زیر 500هزارتومان) آنوقت یک عده، ازسود پولشان چند
برابر بهره مند
میشوند!
این اتفاقات در شهری افتاده که با داشتن میزان بیکاری بالا و
نبود مراکز کار به نسبت محیط و جمعیت که ازبزرگترین معضلات این
شهر محسوب می شود، مردمانش با مشکلات فراوانی روزگار را سپری
میکنند.
از دیگر اقدامات این خادمان رد صلاحیت شده دیروز و پیروز
امروز:
یکی از اعضای سابق شورا که دوباره منتخب پول ونفوذ خود شد، در
یک خیابان در مرکز شهر که ساخت و ساز محدود و شامل قوانین خاصی
است، توانست با دور زدن قانون، یک سمت خیابان را بعنوان بافت
فرسوده در شهرداری تصویب و ثبت کند، و با گرفتن مجوز و پیدا
کردن چند شریک مثل خودش شروع به برج سازی و تراکم سازی کند، در
نزدیکی ایام انتخابات با آسفالت کردن کوچه های آن خیابان یک
کار تبلیغی برای خودش انجام داد و بدین صورت رأی افراد آن محل
را بسمت خودش جلب کرد و دوباره سر از شورا در آورد.
شهردار این شهر برای اینکه بتواند در این سمت باقی بماند و
اعتماد اعضای جدید شورا را جلب کند، در گزارشی اعلام کرده که
گردش مالی سال گذشته چیزی نزدیک به 700میلیارد تومان
بوده و یک سری کارهای چشم پر کن را لیست کرده و در بوق کرنا که
این از اقدامات این جانب در مدت مسئولیتم بوده و...
از آن سو عوارضی که در سال گذشته مثلا برای یک مغازه دار
80هزار تومان بوده در سال جدید به 200هزار تومان افزایش داده،
کاسب جماعت هم مگر چقدر می تواند از خودش هزینه کند آن هم از
جیب مردم هزینه هایش را تأمین میکند بدین صورت شهرداری بطور
غیر مستقیم از جیب مردم برداشت کرده و آنها را نقره داغ می
کند!
موارد فساد زیاد است و امکان انتشار آن کم.
مفسدین شورا با استفاده از رانت این سیستم فاسد هم از توبره می
خورند هم از آخور، انبوه سازان با افزایش نرخ مسکن و اجاره
بهای خانه های آماده واگذاری مردم را تحت فشار می گذارند،
وضعیت شهرداری هم اظهر من الشمس است!
غرض از نوشتن این نامه بیان یک به یک فساد و خلافکاری ها نیست
و این موضوع نیز کاملا واضح است که در یک سیستم فاسد، انگشت
شمارند کسانی که بتوانند در این جریان حاکم حل نشده و سالم
بمانند؛ منظور زیر سوال بردن شهرت و صداقت افراد سالم در این
گونه مجموعه ها نیست.
حال با این نهادی که فساد آن بر همگان آشکار است (طوری که چند
سال پیش در دوره شهردار قبلی نیز یک اختلاس میلیاردی از این
شهرداری کشف شد و از قضا همان شهردار نیز توانست ارتقاء درجه
بگیرد و بعنوان معاون یکی ازشهرداری های تهران مشغول کار شود)
چگونه می توان انتظار خدمت به مردم شهر را داشت و انتظار داشت
که به ناهنجاریها و معظلات یک شهر رسیدگی کنند؟
این بود اندیشه تشکیل شوراها؟ گویا نهادی هم باید برای نظارت
بر این مجموعه ها درست شود تا از فساد اینها جلوگیری کند؟
یک زمان برای خوانندگان محترم این شائبه ایجاد نشود که چون
فساد هست پس با دموکراسی و رأی اکثریت مخالفم، به عکس آنچه که
رأی اکثریت را بی اثر می کند، جریان فساد است که هم توان رأی
خریدن دارد و هم توان منحرف کردن آرا و در نتیجه یک جامعه را
از برگزیدن افراد صالح بعنوان نمایندگان راستین باز می دارد.
دموکراسی لوازمی دارد از جمله مطبوعات و رسانه آزاد، که قادر
به برملا کردن جریانهای غالب و فاسد باشد و جامعه را آگاهی
بخشد، هرچند این ایده در جامعه بسته ایران خیلی آرمانی است؛
اما به امید آنروز.
دوستدار شما - کاوه
مطالب دیگری هم هست از حرام خواری ها وغارت ثروت این شهر(که در
دوره رئیس جمهور کودتا رخ داده و مربوط است به سیاستهای غلط و
خانمان برانداز این جماعت بیگانه و ایران ستیز) که در آینده
برایتان ارسال می کنم.
پیک نت 1
مـــــــرداد |
