|
آنها
که انتخابات 92 را باخته اند، به سه گروه تقسیم شده اند. هم
نظامی ها و هم غیر نظامی ها، اعم از روحانی و غیر روحانی.
یک گروه فهمیده و پذیرفته اند که تحول گریز ناپذیر است و حدس
زده اند که این گریز ناپذیری در راس حاکمیت پذیرفته شده است و
باید خود را با آن همآهنگ کنند. بویژه که خوب میدانند فردی که
انتخاب شده از بطن نظام است و از درون آمده، عضو مجلس خبرگان
رهبری است، نماینده رهبر در شورای عالی امنیت ملی است، رئیس
بخش استراتژیک مجمع مصلحت است و با زیر و بم پرونده اتمی آشنا
و... بر خلاف خاتمی که تا حدودی از بیرون این بطن آمده بود و
با بسیار از مسائل نهانی، آشنائی نداشت و در گرداب بحران ها و
بحران سازی ها و توطئه ها و جنگ روانی مخالفان گرفتار آمد. از
جمع همین گروه که شامه قوی تری دارند، به دیدار روحانی می روند
و با او بیعت می کنند. از اعضای مجلس شورا، از اعضای مجلس
خبرگان، از اعضای جامعه روحانیت مبارز، شورای سیاستگذاری ائمه
جمعه و ...
گروه دوم، کسانی هستند که هنوز در حال رصد اوضاع اند، به در و
دیوار می زنند تا بدانند در بیت رهبری چه خبر است؟ باد از کدام
طرف می وزد؟ دولت آینده چه ترکیب و برنامه ای دارد و فضای
سیاسی و اقتصادی کشور در کدام جهت حرکت خواهد کرد. از این جمع
نیز هم در نهادهای یاد شده در بالا و هم در دیگر نهاد ها و
گروه ها و احزاب حضور دارند. از جمله در حزب موتلفه اسلامی.
گروه سوم، که از هر دو گروه بالا عقب مانده اند، کسانی اند که
تصور می کنند می توان نه تنها قطار در حال حرکت را از حرکت
بازداشت، بلکه می توان آن را به عقب هم برگرداند! این گروه
شامل امثال احمد جنتی و احمد خاتمی و حسین شریعتمداری و کسانی
است که بیش و پیش از همه، از حذف خود و رفتن زیر قطاری که پیش
می رود وحشت دارند. کنُد ذهنی و کور ذهنی این گروه چنان است که
تصور می کنند می توان همان بازی 10 – 16 سال پیش علیه خاتمی
را تکرار کرد. آنها در گذشته متوقف مانده اند و باحتمال بسیار
آنقدر روی ریل قطار متوقف خواهند ماند تا زیر چرخ های آن "له"
شوند!
مطالب عقب مانده و تکراری که این روزها در کیهان به قلم
شریعتمداری به بهانه تفسیر رای مردم به حسن روحانی می شود و
کوک کردن ساز "اصلاح طلب تند رو"، "فتنه انگیزان"، "ضد انقلاب
خارج از کشور" (که شریعتمداری بدشانسی آورده و همه آنها
انتخابات را تحریم کرده بودند) و از این دست اصطلاحات از تاریخ
مصرف گذشته، نشانه هائی برای شناخت گروه سوم است. گروهی که
هنوز جرات نکرده در نماز جمعه ها دهان باز کند.
بادی که در منطقه می وزد، رقابت رو به تشدید امریکا و اروپا از
یکسو و در درون اتحادیه اروپا از سوی دیگر و تجربه و اعتدالی
که مردم در این مدت از خود نشان داده اند، همه می گوید، بازنده
بزرگ گروه سوم است و زمان درازی برای "جان دادن و منزل عوض
کردن" آنها باقی نمانده است.
پیک نت 11
تیــــــــــــر |
