|
اینجا لنگرود است. پل خشتی لنگرود روی رودخانه تشنه شهر. شاید
بارها از روی این پل رد شده باشید اما زیبائی آن را ندیده
باشید.
این پل، واسطه شهر است و مزارع چای و برنج. هنوز هم به فصلش
بوی برنج و چائی را می دهد که
از آن عبور داده و به شهر رسانده اند. نمی دانم، اما دلم می
خواهد لنگرود را بواسطه همین پل و رودخانه اش "لنگر رود"
بنامم. رودخانه ای که این پل روی آن بسته شده شعبه ایست از
سفید رود که از وسط شهر می گذرد. باور کنید اگر به آن رسیده
بودند، جاذبه توریستی اش با ونیز ایتالیا می توانست رقابت کند،
الان برای خودش یک ونیز بود.
این پل از خشت پخته برپا شده. طول آن بالغ بر
۳۷
متر است و عرض آن
۵/۴
متر و ارتفاع آن در بلندترین نقطه پل از سطح رودخانه نزدیک هشت
متر است. این پل، پل دوستی و ارتباط دو قسمت شهر، یعنی
"فشکالی" و "پشته" است.
می گویند حاجی آقا "پرد" معمار این پل بوده و فرمان ساختن آن
را حاج آقا بزرگ منجم باشی، در زمان سلطنت فتحعلی شاه قاجار
داده است. اما درکتاب "دارالمرز ولایت گیلان- رابینو" آمده است:
پل خشتی لنگرود، پلی که با آجر (خشت پخته) و ساروج ساخته شده و
دو دهانه فراخ برای عبور کشتی باری دارد،۳۷
متر طول و۱۲
متر ارتفاع دارد و مربوط به دوران صفویه است. حتی آن را به عهد
تیموریان هم نسبت می دهند.
.....
نقل از فیسبوک زیر:
https://www.facebook.com/monireh.noori
پیک نت 20
تیــــــــــــر |
