بازار در این روزها که به نوروز نزدیک می
شویم کاملا راکد است. بیش از کاسب ها، انسان دلش برای مردم می
سوزد. فضای عید و نوروز در جامعه نیست. در یک کلام "جان مردم
به لبشان رسیده است"
سئوال اصلی مردم وقتی به هم میرسند اینست:
به توافق می رسند؟ (اشاره به مذاکرات اتمی)
من برای یک سفر کاری و کوتاه به تهران رفته
بودم. سالها در این شهر زندگی کرده ام. هرگز در این ایام مراکز
خرید اینطور راکد نبوده که من در این سفر دیدم.
ترافیک نسبت به دوسال قبل کلافه کننده تر
شده، در اتوبوس اقای بازنشسته ای که کنارم نشسته بود با دوستش
که همسن و سالش بود جمله معروف خمینی را در خیابون دکتر قریب،
کنار دانشکده دامپزشکی بلند میخواند: تزکیه بر تعلیم مقدم است!
و میگفت: اخه اگه تعلیم و تربیت نباشه که تزکیه نیست! ما رو
باش که سحر کلام کی شده بودیم. خنده ام رو فرو خوردم.
با یکی از مدیران که سابق از بچه های
متمایل به چپ مذهبی بود دیدار داشتم. خیلی نگران زمین گیر شدن
روحانی بود. شرح میداد که از احمدی نژاد چی را تحویل گرفت و
چگونه مجبوره انرژی اش رو صرف سیاست خارجی که تا بلکه با حل
مشکلات خارجی فکری برای الباقی که داخلی است بکند. پرسید: فکر
می کنی چند در صد مدیران فعلی باقی مانده های احمدی نژاد اند؟
گفتم: شاید دور و بر 40 درصد. گفت بالای 50 در صد.
می گفت: راست ها فکر کرده اند با زمین زدن روحانی میوه رسیده
دوباره می افتد توی دامن آنها، اما واقعیت اینست که همه چیز
فرو می پاشد و همان می شود که چند روز پیش یونسی گفت. جنگ
داخلی.پیک نت 16 اسفند |