|
در شلوغی سرسام آور تهران، موادی که نابود می کند و نام آن لذت
و تفریح است هر روز جای خود را به مواد نو تر با اسامی تازه تر
می دهند.
مشروب هائی با مرجع های نا معلوم، تریاک هائی با محتویات
ناشناخته، حشیش و بنگ و علف و حتی شیشه که مخصوص قشرهای خاصی
بود، این روزها جای خود را به پدیده دیگری داده است. پدیده ای
که آن را "گلُ" می نامند و بشدت شیوع پیدا کرده است. نام این
پدیده چنان با ظرافت انتخاب شده که برای مصرف کننده جذاب و
مباح باشد. آن را از غنچه گلُ شاهدانه میدانند و تبلیغ می شود
که بی ضرر است و اعتیادی بدنبال ندارد. این ماده مخدر همان
"ماریجواناست" و البته از نوع اسلامی آن در ایران. جوان ها در
کوچه و بازار، در میهمانی و حتی هنگام کار و درس گلُ می کشند
تا نشئه باشند و فشارهای اجتماعی و بویژه فرهنگی را فراموش
کنند. گلُ چنان مباح است که بلوز "تیشرت" هائی با برگ گیاه
شاهدانه به بلوز روز تبدیل شده و حتی برگ گلُ را بر اتومبیل ها
می کشند. حتی کتابی درباره این گلُ و ارتباط آن با خدا چاپ شده
که برگ ماریجوانا زینت بخش روی جلد آنست.
فراوانی گلُ در تهران و شاید در شهرهای دیگر هم، چنان است که
براحتی ظرف نیم ساعت قابل دسترسی است. همه با خنده از گلُ یاد
می کنند که می گویند با چند پک اول برای مدتی به خنده می
افتید.
بی شک مافیای مواد مخدر نقش بی بدیلی در اشاعه ماریجوانا در
ایران دارد. نتایج آزمایشگاهی حاکی از وجود کریستال های صنعتی
روی این "گلُ" تازه باز شده در جمهوری اسلامی است. همین
کریستال اثر گلُ را چند برابر کرده است. مطبوعات هر از چندی از
اشاعه این مخدر بین جوانان می نویسند اما در همین نوشته ها و
مصاحبه هائی که بر آن افزوده شده والدین بچه ها نیز آن را بی
ضرر دانسته اند.
آیا امید به بهبود شرایط زندگی در ایران هست تا چاره ساز نا
امید جوان ها شود و جلوی پناه بردن آنها به مواد مخدر را
بگیرد؟ آنها که دردشان چادر زنهاست میدانند در زیر پوست شهر چه
می گذرد؟
پیک نت 25 بهمن |
