یادداشت سردبیری

از کودتا علیه انتخابات سبز

فیلم "تاکسی" ساخته جعفر پناهی برنده جایزه خرس طلائی در جشنواره برلین شد. خبری که در روزهای گذشته شمار عظیمی از ایرانیان داخل و خارج آن را شنیده اند. پناهی این فیلم را علیرغم همه محدودیت هائی که برای فیلمبرداری دارد، در تهران تهیه کرده است. البته با یاری گرفتن از تلفن همراه که درایران به "گوشی" معروف است.

بحث بر سر نقد فیلم و یا بررسی کار جشنواره فیلم برلین نیست زیرا نه ما تخصص این کار را داریم و نه این یادداشت کوتاه درباره فیلم "تاکسی" است. بلکه می خواهیم واکنش این جایزه را نخست در داخل حکومت ببینیم و سپس به چند نکته اشاره کنیم.

"آرنوفسکی" رئیس هيئت داوران اين دوره جشنواره فیلم برلین هنگام اعلام نام «تاکسی» بعنوان برنده جایزه خرس طلایی جشنواره برلین، با اشاره به محدوديت‌های امنیتی جعفر پناهی در ايران گفت که فيلم تاکسی سرشار از عشق فيلمساز به هنر و کشور و مخاطبانش است.

در پاسخ، حجت‌ الله ايوبی رئيس سازمان سينمايی وزارت ارشاد از ایران در نامه سرگشاده‌ای به دبير جشنواره برلين، از اينکه اين جشنواره با نمايش فيلم تازه پناهی می‌خواهد «همه را سوار تاکسی سوءتفاهم‌های تازه‌ای عليه مردم ايران کند» ابراز تاسف کرد.

1- معلوم نیست چرا هر مقام حکومتی وقتی می خواهد در ایران از قول خود و یا از قول حکومت حرف بزند آن را پاس می دهد به مردم ایران؟ از فعالیت های اتمی گرفته تا یک فیلم سینمائی. اگر هم بقول آقای ایوبی قصد ایجاد سوء تفاهمی هم در کار بوده، خب بگوئید علیه حکومت و یا دولت، چرا پای مردم را به میان می کشید؟ مردمی که اصلا نمی دانند جشنواره فیلم برلین چیست و کجاست و فیلم تاکسی چیست؟

2- چرا سفره انتخابات 88 را جمع نمی کنید که بقول خودتان از هر سوراخی نیشی به حکومت نزنند و سوء تفاهمی ایجاد نکنند؟ برای درد بی درمان امنیتی کردن هر پدیده و مسئله ای چاره ای بیاندیشید. جعفر پناهی می توانست و همچنان می تواند فیلم بسازد و باید هم بسازد. به جشنواره هم برود و یا در هر جشنواره ای شرکت کند، به این شرط که میخی در کفش حکومت نباشد که هست.

3- جرم جعفر پناهی که درباره آن حکومت سکوت می کند آنست که از جنبش سبز پشتیبانی کرد، با شال سبز در کنار مردم بود، در تظاهرات 25 خرداد و درگذشت ندا آقا سلطان حضور یافت و در همان جا بازداشت و سپس ممنوع الخروج و کار شد.

موسوی پس از مصاحبه ای که در ستاد مرکزی انتخابات کرد و خود را برنده انتخابات اعلام کرد، همراه با چند تنی از اعضای ستادش راهی خانه اش شد. در راه یکی از همراهان که شایع است یکی از آنها پناهی بوده به موسوی می گوید: مهندس! کودتا می کنند! از همینجا دیگر به خانه نمی رویم.

شد آنچه حدس زده بودند و همین حدس به همراه فیلم انتخاباتی که برای موسوی ساخته شده بود، تبدیل به جرم آن همراهان شد! و حالا به همین جرم آن همراهان- گویا پناهی نیز- محروم از هر نوع فعالیتی از جمله فعالیت هنری اند و ممنوع الخروج.

بحث نه بر سر جشنواره فیلم برلین و نه فیلم تاکسی و نه بقول معاون وزارت ارشاد ایجاد سوء تفاهم علیه مردم ایران، بلکه بر سر واقعه ای تاریخی در جمهوری اسلامی است که قربانیان بسیاری داشته است. از حصر تا زندان، از قتل در کهریزک تا 5 سال دروغگوئی یک جانبه، از ممنوع الخروج بودن عده ای که پناهی از جمله آنهاست تا ستایش از راهپیمائی حکومتی 9 دیماه که معروف است به راهپیمائی ساندیسی. بحث بر سر ادامه این شیوه است. شیوه ای که در جریان اربعین امسال با بودجه شهرداری تهران و بسیج تمام شرکت های اتوبوسرانی و حتی شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه برای انتقال مسافر به کربلا و دادن پول (دلار) تو جیبی برای خرید و بازگشت به ایران تکرار شد و در همین راهپیمائی چند روز پیش به مناسبت 22 بهمن نیز شهرداری تهران و بسیج و سپاه آن را تکرار کردند.  بحث نه بر سر جایزه جشنواره فیلم برلین بنام "برلین آله" بلکه بر سر "تهران آله" است!

پیک نت  27 بهمن