وداع با مرتضی احمدی دیروز در مقابل تالار رودکی در تهران انجام شد. سخنران اصلی این وداع بهزاد فراهانی نقش آفرین سینما و تئاتر ایران بود که گفت:

زندگی‌ مرتضی احمدی در سه بخش خلاصه می‌شد. هنر، ورزش و زندگی با مردم.

او با صبری وصف‌ ناشدنی پای درد و دل مردم کوچه و بازار می‌نشست و کوله‌باری از خرد جمعی را حمل می کرد و درنهایت همه آن‌ها را به مردم هدیه می‌داد. عشق او لبخند مردم بود و همیشه شادکامی را برای مردم آرزو می‌کرد. مرتضی احمدی به دنبال همین مردم‌گرایی به ورزش گرایش پیدا کرد و از آن زمان که باشگاه شاهین برپا شد و زمانی که ژنرال‌ها بر آن حکومت نمی‌کردند؛ او چاوشی ‌خوان ورزش کشور ‌بخصوص پرسپولیس امروز و شاهین دیروز بود. او ورزش را مقدس و پرسپولیس و استقلال را سرمایه کشور می‌دانست.

او در هنر جمع‌گرا و عاشق رفاقت بود و دوستی‌های احمدی در جامعه هنری پاک و ناب و باشکوه بود. او‌‌ همان کاری را که احمد شاملو می‌کرد؛ انجام می‌داد.

فراهانی؛ مرحوم مرتضی احمدی را بزرگ‌ترین مرد پیش‌ پرده خوان کشور خواند. هر‌گاه با هیبت و صدای زیبایش در صحنه‌های آزاد آن زمان می‌ایستاد؛ مردم را به شعف وا می ‌داشت و من از دخترش که هستی‌اش را پای پدر گذاشت و بهرنگ؛ نوه‌اش تشکر می‌کنم که آخرین پس‌اندازشان را خرج آخرین روزهای احمدی کردند.

متاسفم برای آن کشوری که مرتضی احمدی و احمدی‌ها با حسرت و تلخ کامی دنیا را ترک می‌کنند. ما در پاییز امسال هنرمندان زیادی از جمله مهدی کاشانی، مسعود تاج‌ بخش، انوشیروان و حال مرتضی احمدی را از دست دادیم اما دولتی‌ها از خود نمی‌پرسند این غصه‌ هنرمندان از کجاست؟ ما تلخ زندگی می‌کنیم.

هنرمندان بیمه ندارند، آنهم در کشوری که فساد مالی در آن به ۱۲ هزار میلیارد رسیده است.

ما هنوز یک باشگاه هنری برای خودمان نداریم، نه در تعاونی مسکن، نه مصرف و نه بهداشت؛ هیچ کمکی به ما نمی‌شود.

مسئولان اجازه بدهند هنرمندان خودشان کارهای خودشان را و با ابزارهای هنری خود انجام دهند.

صابر ابر پس از فراهانی پشت بلندگو رفت و گفت: ما زمانی که برای بیلبورد‌ها و مراسم او دنبال عکس می‌گشتیم حتی یک عکس بدون لبخند از احمدی پیدا نکردیم.

مرضیه برومند نیز پس از صابر پشت بلند گو رفت و گفت:

امروز پیکر مرتضی احمدی را دفن نمی‌کنیم، بلکه یک فرهنگ را با او به خاک می‌سپاریم. فرهنگی که هر روزه درحال رنگ باختن است و اگر نخواهم بگویم نایاب اما کمیاب شده است.

ما فرهنگ اصالت، معرفت، ‌شرافت، ادب، ‌احساس مسئولیت، انسانیت، ‌عشق به انسان، اعتقاد به فرهنگ، ‌هنر و تعصب، پایداری، احترام به دیگران و احترام به مردم را از یادبرده‌ایم و من حسرت می‌خورم و امیدوارم بخش ناچیزی از آنچه را که با احمدی‌ها دفن می‌کنیم؛ به‌عنوان میراث نصیب‌ مان شود.

برومند با بیان این مطلب که احمدی همیشه بر اعتقادات پایدار بود؛ گفت:  احمدی هرگز خودفروشی نکرد. ساده و بی‌نیاز بود و هیچ زمان از کسی مقام یا چیزی را طلب نکرد. احمدی تا آخرین لحظات عمرش محتاج کسی نشد.

در همین مراسم اعلام شد: جمعه پنجم دی ماه ساعت ۱۵: ۳۰ الی ۱۷ در مسجد جامع شهرک قدس فاز سه ابتدای خیابان حسن سیف و مراسم شب هفت به همت جمعیت حامیان پرسپولیس روز دوشنبه هشتم دی ماه ساعت ۱۵ الی ۱۶: ۳۰ در مسجد جامع حجت‌ بن‌الحسن واقع در خیابان سهروردی شمالی برگزار خواهد شد.

پیک نت  4 دی