همه پرسی (رفراندُم)

 حوادث و رویدادهای سیاسی داخلی که در راس آن کوتاه کردن دست فرماندهان سپاه از اقتصاد کشور و تبدیل حصر موسوی و کروبی به مسئله ای ملی است، نشان میدهد که آنچه روحانی در باره رفراندوم گفت جدی تر از آنست که عده ای با جنجال سازی بتوانند جلوی آن را بگیرند. در واقع نیز اوضاع مملکت چنان بحرانی است و جان مردم چنان به لبشان رسیده که هیچ چاره ای جز مراجعه مستقیم به آراء آنها نیست. دیگر قابل تحمل نیست که هر امام جمعه و نماینده مجلس، فلان فرمانده سپاه و بسیج بنام مردم چک بی محل بکشد. مردم هم دست دارند و هم چشم و هم شعور. بنابراین باید تکلیف روشن شود. وقتی حصر موسوی و کروبی بدون حکم قضائی انجام شده و ادامه دارد و مخالفان دولت آن را بنام مردم ضروری می دانند، چرا نباید از خود مردم سئوال کرد که نظرشان چیست؟ آیا اکثریت مردم هم رویدادهای پس از انتخابات 88 را فتنه می دانند؟ آیا با حصر موسوی و کروبی موافق اند؟ درباره تمرکز اقتصاد کشور در دست سپاه نیز وضع به همینگونه است و با افشاگری هائی که سرعت گرفته و معلوم شده پشت هر اختلاس و دزد حکومتی، قاچاق نفت و فرار از مالیات سپاه پنهان است، چرا نباید مردم در یک همه پرسی بگویند که می خواهند سپاه فعالیت اقتصادی کند یا خیر؟ و اگر خیر، چرا نباید امکانات و تجهیزاتی که دراختیار دارد به دولت منتقل کند تا دولت آن را دراختیار شرکت های واقعی بگذارد و از این طریق مالیات نیز بگیرد؟ آنچه که روز گذشته هنگام سخنرانی علی مطهری در مجلس روی داد، یک گام بزرگ دیگر به سمت "همه پرسی" بود. بویژه که به گفته محمد سلامتی دبیرکل سازمان مجاهدین انقلاب اسلامی که آن را در همین شماره پیک نت می خوانید، روحانی مصمم به حل مشکلات گرهی کشور با مراجعه به همه پرسی است. این که همه پرسی چه مسیر دشواری را طی خواهد کرد، یک بحث است، اما بحث مهم تر آنست که ظاهرا چاره ای جز این باقی نمانده و روز به روز و حادثه پس از حادثه نیز این را ثابت می کند.

پیک نت  22 دی