ترقی معکوس

بسیاری از اصول قوانین مدنی و کیفری ایران تا پیش از انقلاب 57 ریشه در انقلاب مشروطه و فقه اسلامی داشت. در دهه های پیش از انقلاب موادی از این قوانین زیر فشار واقعیات جهان معاصر و جامعه دستخوش تغییرات شده ایران، توانست از فقه سنتی فاصله گرفته و به روز شود. از بعد از انقلاب 57، فقه سنتی بار دیگر بر سر این قوانین سایه افکن شد و موادی تغییر کرد که موجب ترقی معکوس شد. بحث قصاص از همینجا آغاز می شود. دست زدن وانگشت بریدن، سنگسار کردن و دیه گرفتن و .... نشانه های این تغییر معکوس است. در هفته های پس از ماجرای اسید پاشی به روی زنان در اصفهان که ابتدا برخی سایت ها (از جمله پیک نت) اشاره به اولین قانون مجازات اسید پاش ها در سال 1337 در ایران کردند و سرانجام مقامات قضائی جمهوری اسلامی نیز ناچار به سخن گفتن از آن شدند، بر مردم همان نکته ای آشکار شد که در بالا درباره ترقی معکوس اشاره شد. معاون اول قوه قضائیه و سخنگوی این قوه روز گذشته در مصاحبه خبری خود، ناچار شد در پاسخ به سئوالات خبرنگاران درباره مجازات اسیدپاش ها به سالهای دهه 1330 باز گردد و بصورت غیر مستقیم اعتراف کند که در سال 1337 مجلس قانون مجازات علیه اسیدپاش ها را تصویب کرد و سپس آن قانون را مقایسه کند با قانون قصاص در جمهوری اسلامی. یعنی اسید پاشی. مردم در همین مقایسه به آسانی می توانند نتیجه بگیرند که آنچه بود، مترقی تر از آن بود که اکنون هست!

پیک نت  11 آذر