هاشمی رفسنجانی، مدتی پس از انتخابات 92 و پیروزی حسن روحانی
با روزنامه جمهوری اسلامی مصاحبه کرد و ضمن حمایت از دولت
روحانی درباره مخالفان او سخن گفت. او در این مصاحبه گفت: سپاه
برای پیمانکاری دعوت شد نه برای مالک شدن! در سالهای اخیر کسانی
دستشان به جاهایی رسید كه مشكل داشتند. آنها نیروهای اصیل را
از اداره كشور دور كردند و جای آنها را به افراد غیراصیل دادند.
فساد از این نقطه پیش آمد. یك مقدار هم به خاطر این تحریمها
راههای علنی و روشن كار بسته شد و راههای مخفی مورد استفاده
قرار گرفت.
بخش هائی از این مصاحبه یکبار دیگر در پایگاه خبری هاشمی منتشر
شده که با اندکی تلخیص آن را می خوانید:
- به نظر میرسد در صحنه داخلی عدهای از وضعیتی كه بعد از
انتخابات 24 خرداد 88 پیش آمد ناراضی هستند. شما ریشه این
نارضایتی را در چه میدانید وتا چه میزان این اعتراضات و
ایرادات را درست میدانید؟
- ممكن است ایراد درستی هم در بین این ایرادات باشد ولی اصل
مساله برمیگردد به همان تنازعات سیاسی كه بین دو سه جریان
سیاسی كشور وجود دارد كه مقدار زیادی از آنرا بهانهگیری
میدانم، نمیخواهند آن واقعیتی را كه پیش آمده بپذیرند.
- چهار سال و نیم از انتخابات سال 88 گذشته، به نظر میرسد
عدهای هنوز مایل نیستند فضای كشور آرام
شود.
هر روز به بهانههای مختلف سعی دارند مسایلی را مطرح كنند كه
در جامعه تنش و اختلاف بوجود آید.
- تحلیل من همان حرف قبلی است. یعنی از همان موقع به بعد
برنامهای داشتند كه رقبا را از میدان بیرون كنند و این كار
را تا جایی كه میتوانستند كردند. ادله آن هم جناحی، باندی و
قدرت انحصاری است.
-
هزینه این درگیریهاو رقابتهای سیاسی را كه گاهی اوقات به یك
حد غیرقابل تحمل هم میرسد چه كسی باید بپردازد؟
- غیرقابل تحمل نیست، دولت
باید مقاومت كند. معلوم است كسی كه اوضاع كشور را خوب
میدانسته، وقتی وارد میشود و این جناحبندیها را هم
میدانسته و میدیده كه قدرت اساسی، مجلس، قوه قضائیه، صدا و
سیما هم همراه او نیستند و نیروهای سطح بالایی كه در تمام این
مدت در سراسر كشور چیده شدهاند به این كارها رضایت ندارند،
طبعاً وقتی كه با این دید وارد میدان میشود باید خودش را
آماده كند. چون باید در این شرایط كار بكند.
در حال حاضر عمده ابزار حكومت در اختیار جناحی است كه سبك دولت
جدید را نمیپسندند ازجمله رویكردهای اقتصادی دولت را. نه این
كه فرد فرد آنها این گونه باشند، اما بالاخره روال كار كلی
اینگونه است. حتی اگر هم بدبین نباشیم كه تصور كنیم این
مخالفتها را فقط برای پست و مقام و قدرت میكنند باید گفت
تفكری دارند و بر تفكر خودشان ایستادهاند ولی بحث این است كه
تفكر این عده نباید مزاحم یك دولت مشروع باشد.
- فكر نمیكنید از ابتدا اصلا بهتر بود كه راه نیروهای نظامی
را به حوزههای اقتصاد و فعالیتهای عمرانی باز نمیكردید كه
امروز شاهد چنین شرایطی نمیبودیم؟
-
شرایط حضور فرق میكند. شما در قانون اساسی هم میبینید كه در
زمان صلح نیروهای نظامی باید برای حل مشكلات مردم در كشور،
كارهای عمرانی هم بكنند. این اصل از ابتدا وجود داشته است.
یعنی همان شیوهای كه خودم عمل میكردم. یا میخواستیم كشور را
بازسازی كنیم و سازندگیهای پس از پایان جنگ زیادی در پیش
داشتیم. ولی در كشور نه ماشینآلات به اندازه كافی بود نه
سرمایهای وجود داشت؛ بنابراین نیروهای نظامی باید میآمدند
پیمانكاری میكردند. پیمانكاری فرق میكند با مالكیت.
پیمانكار در حد قرارداد كار خودش را انجام میدهد و زمانی كه
كار به اتمام رسید میرود و اگر هم تخلف كرد، عزلش میكنند.
این سبك در قانون اساسی هم تعر یف شده و باید هم باشد و بعدا
هم هر وقت لازم باشد باید این كار را انجام داد. این همه
ماشینآلات و این همه نیروهای توانمند و نیرومند كه در جنگ
حضور داشتند نباید معطل بمانند و لازم است خدمت بكنند در زمان
صلح برای كشور. اما این طور هم نباید باشد كه بتوانند رقیب
باشند، بلكه باید خدمت بكنند. البته در حدی كه دولت میخواهد و
نیاز دارد.
- در سه سال اخیر كه تحریمها شدیدتر شد و بحث انتقال پول و...
بوجود آمد، شاهد بروز فسادهای بزرگی بودیم. به عقیده شما چرا
این اتفاق افتاده است؟
- فساد هیچ وقت با آدمهای سالم و عادل و خدوم پیش نمیآید ولی
در سالهای اخیر انسانهایی دستشان به جاهایی رسید كه مشكل
داشتند و وقتی نیروهای اصیل را از اداره كشور دور كردند
سرانجام جای آنها افراد غیراصیل مینشینند قطعا آنها آنقدر
دلسوزی كه نیروهای اصیل انقلاب و اسلام دارند نخواهند داشت؛
فساد از این نقطه پیش میآید. یك مقدار هم به خاطر این
تحریمها راههای علنی و روشن كار بسته شد و راههای مخفی مورد
استفاده قرار گرفت.
پیک نت 19 آذر |