|
بسیاری از نمایندگان مجلس کنونی که تقریبا اکثریت آن را تشکیل
میدهند، از آنجا که امیدی به راه یابی به مجلس بعدی را ندارند،
شتابزده طرح هائی را به مجلس می برند که نه راهگشای مشکلات
امروز ایران است و نه در سالهای آینده گرهی از انبوه گره های
موجود درجامعه باز می کند. این وضع تقریبا شبیه همان وضعی است
که مجلس پنجم در آخرین مراحل پایانی عمر خود داشت و معروف ترین
و جنجالی ترین طرحی که تصویب کرد، قانون مطبوعات بود! البته،
آنها که در مجلس کنونی میدان داری می کنند، کارگزار آن کسانی
هستند که در بیرون مجلس نگران انتخابات دو مجلس آینده اند.
یعنی مجلس شورا و مجلس خبرگان. صریح ترین ابراز نگرانی را
تاکنون آیت الله جنتی در سخنرانی آغاز فروردین ماه امسال و در
جمع امام جمعه ها در مشهد بر زبان آورد و گفت که یک قوه
(مجریه) را باختیم و از دست دادیم و نباید دو قوه دیگر را از
دست بدهیم!
پس از لایحه وزارت امر به معروف یا "چادر سیاه" که نخستین
نتایج آن را در اسیدپاشی های اخیر اصفهان شاهدیم، همان دار و
دسته ای لایحه امر به معروف و سپردن آن به بسیج را به مجلس
بردند، از بیم انتخاب مستقیم شهرداران شهرهای بزرگ با رای
مستقیم مردم که بحث آن در میان مردم بالا گرفته، طرحی را در
مجلس مطرح کرده اند که به بهانه اختلافات در شورای شهرها، می
خواهند انتخاب شهرداران را به یک هیات حل اختلاف بسپارند. یعنی
اگر تاکنون شوراها شهردار را انتخاب می کردند حالا این انتخاب
را بدهند به یک گروه انتصابی برای تعیین شهردار! یعنی از
شوراها خلع ید کنند و آن را تبدیل به شیر بی یال و دم اشکم
کنند! به این ترتیب "وامرهم شورا بینهم" دراینجا هم تبدیل شود
"و امرهم قدرت بین خودمان".
مطابق طرح طراحان طرفدار انتصاب و مخالف انتخاب، شوراهای حل
اختلاف سه گزینه را به شوراها معرفی می کنند که هر سه از یک
قالب و یک مرکز تائید می شوند اما سه اسم دارند. آنوقت شوراها
یکی را می تواند انتخاب کند. چیزی شبیه همان نظارت استصوابی که
شورای نگهبان برای خود قائل است. این شورا انتخاب می کند و به
مردم می گوید از میان اینها خودتان انتخاب کنید. حالا می
خواهند به شوراها بگویند با اکثریت آرای خودتان یکی از سه
گزینه را انتخاب کنید. حاصل کار هم همین مجلسی است که شاهدیم.
بند دیگری از این طرح که شاید الگوی مورد نظر قدرت پشت صحنه
برای انتخابات مجلس هم باشد و فعلا می خواهد آن را با شوراها
امتحان کند تا ببیند صدای کسی در می آید یا نه، کم کردن شمار
اعضای شوراهاست.
بر اساس ماده 1 این طرح تعداد اعضای اصلی و علی البدل شوراهای
شهر به این شرح خواهد بود:
"شهرهای با جمعیت 50 هزار نفر 5 نفر عضو اصلی و دو نفر عضو علی
البدل، شهرهای تا جمعیت 200 هزار نفر 7 نفر عضو اصلی و 3 نفر
علی البدل، شهرهای بیش از یک میلیون نفر جمعیت 11 نفر عضو اصلی
و 5 نفر علی البدل و شورای شهر تهران 15 نفر عضو اصلی و 7 نفر
علی البدل."
بموجب تصویب مجلس چهارم اکنون شماراعضای شورای شهر تهران 31
نفر است.
"انتخابات" به اره ای دو لبه می ماند در گلوی بخش مهمی از
حاکمیت که اساسا به رای مردم اعتقادی ندارد و تصور می کند مردم
گله گوسفندند و آنها چوپان، اما چون نمی توانند انتخابات را
لغو کنند، سعی می کنند گام به گام آن را بی اثر و هویت کنند.
از جمله در همین طرح شورای شهرها.
پیک نت 29 مهر |
